Θα σε περιμένω, πάντα

Εντελώς μεγαλόσχημο και μελιστάλακτο ερωτικό δράμα που προσπαθεί αφελέστατα να συνδυάσει τα κβαντικά μυστήρια του σύμπαντος με την ερωτική επιθυμία (που γίνεται βάσανο μετά την απώλεια), σε βαθμό που σχεδόν προκαλεί γέλιο.

Δηλαδή, τι ακριβώς σκεφτόταν ο Τορνατόρε (ένας δημιουργός με σπουδαίες αλλά και τρομερά υπερεκτιμημένες στιγμές); 

Κανείς μας δεν θα καταλάβει, την στιγμή που οι αμήχανες ερμηνείες, το υπερβολικό score του Μορικόνε, οι σοβαροφανείς απιθανότητες που διαδέχονται η μία την άλλη, διογκώνουν ένα κινηματογραφικό μαρτύριο αμπαλαρισμένο με μια ιλουστρέ καρτποσταλική ματιά.

Σύνοψη: Μια φοιτήτρια διδακτορικού, ρισκάρει επανειλημμένως τη ζωή της καθώς εργάζεται ως κασκαντέρ. Επηρεασμένη από συντριπτικές ενοχές για ένα τραγικό περιστατικό του παρελθόντος και χωρίς πραγματική επιθυμία για τον ίδιο τον κίνδυνο, αρχίζει να συμφιλιώνεται με το παρελθόν, το παρόν και τις αντιξοότητες της ζωής μέσα από τη σχέση της με έναν μεγαλύτερο σε ηλικία καθηγητή αστροφυσικής. Η σχέση αυτή θα παραμείνει, παράδοξα αλλά και ρομαντικά, αναλλοίωτη και μετά τον αιφνίδιο θάνατο του.