The shape of water

the shape of water - κριτική ταινίας

Σύνοψη: Εγκλωβισμένη σε μια μοναχική, μονότονη ζωή, η Ελάιζα (Σάλι Χόκινς) εργάζεται ως καθαρίστρια σε ένα μυστικό κυβερνητικό εργαστήριο υψηλής ασφαλείας. Η ζωή της αλλάζει δραματικά όταν η ίδια και η συνάδελφός της, η Ζέλντα (Οκτάβια Σπένσερ), ανακαλύπτουν μία αυστηρά απόρρητη κυβερνητική υπόθεση: ένα αμφίβιο πλάσμα (Νταγκ Τζόουνς) που είναι καταδικασμένο να μείνει φυλακισμένο στις εγκαταστάσεις ώσπου να αρχίσουν τα πειράματα πάνω του. Η Ελάιζα θα νιώσει έναν ισχυρό δεσμό με το αλλόκοτο πλάσμα και θα αποφασίσει να το σώσει, ενάντια στις προσπάθειες του αδίστακτου πράκτορα Στρίκλαντ (Μάικλ Σάνον), σε μια υπέροχη ιστορία αγάπης που εξερευνά τις φαντασιώσεις που δημιουργούμε, τα μυστήρια που δεν μπορούμε να ελέγξουμε και τα τερατουργήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε.

Άποψη: Ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους παραμυθάδες επιστρέφει με ένα σκοτεινό και αλληγορικό παραμύθι για ενήλικες που συγκινεί χωρίς να παραλείπει να μιλήσει πολιτικά με την γνώριμη του διεστραμμένη αλληγορία.

Κάπου μεταξύ ενός creature feature b-movie των 30s και ενός ρομαντικού αμερικανικού μελό των 50s, το «The shape of water» μιλά με κανόνες παραμυθιού για πολλά και σε αφοπλίζει, κατασκευάζοντας έναν φιλμικό κόσμο απόκληρων και μοναχικών ψυχών που προσπαθούν να γευτούν λίγη ελπίδα. Ή και να ονειρευτούν τον ήλιο.

Ένας πειραγμένος μύθος της Πεντάμορφης με το Τέρας, που έχει αποδωθεί με ψυχή, αγάπη που κατακλύζει και μια ερμηνεία της Σάλι Χόκινς σαν μουγκή καθαρίστρια που ερωτεύεται το αμφίβιο πλάσμα, σχεδόν σπαρακτική, μετρημένη μέχρι την ελάχιστη κίνηση του κορμιού της, ονειρική.

Ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο παραμένει πιστός στο φιλμικό του σύμπαν, όπου τα τέρατα δεσπόζουν μεν κατ’όψη, αλλά τις περισσότερες φορές (όπως χαρακτηριστικά συμβαίνει εδώ), το τέρας είναι τελικά ο άνθρωπος.

Δεν αποφεύγει αρκετά κλισέ του είδους στην αφήγησή του, για την ακρίβεια δεν τα φοβάται, ενώ και η ματιά του προς τους κεντρικούς χαρακτήρες εμφανίζει και κάποιες ενοχλητικές τάσεις γραφικότητας στην ενίοτε σχηματική απεικόνισή τους στο πανι. Τους περιβάλλει όμως με ζεστασιά και τρυφερότητα, ακόμα και τον old school κακό του Μάικλ Σάνον.

Και φυσικά, η απαράμιλλη αισθητική του παρούσα και εδώ, με υπέροχη προσαρμογή της χρωματική παλέτας αναλογικά με τις συναισθηματικές κορώνες, ενώ η μακιαβελική του αθωότητα ενοχλεί ευχάριστα τις χορδές μας που διψούν για ένα σινεμά μιας άλλης εποχής, με όψη κλασσική.

Μια συναισθηματικά πλούσια δημιουργία, ειλικρινής και ακομπλεξάριστη, με πολύ αγάπη μέσα της, συγκίνηση και καταπιεσμένα πάθη που διψούν για ρομαντική λύτρωση, ταυτόχρονα όμως και λαϊκή ανάγνωση του διαφορετικού μαζί με απλοϊκές προσπάθειες ψυχανάλυσης, σε ένα παραμυθάκι με γλαφυρές  εικόνες, σινεφίλ αναφορές, αλλά χωρίς έντονο αποτύπωμα στο θυμικό σου.

Πρώτη δημοσίευση: 15 Φεβ. 2018, 02:27
Ενημέρωση: 22 Φεβ. 2018, 10:02
Συντάκτης: 
Τίτλος:
The shape of water (Η μορφή του νερού)
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
123
Εταιρία διανομής: 
Release: 
15 Φεβρουαρίου 2018

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

imaginary, από την Spentzos imaginary, από την Spentzos