Miss Sloane

Σύνοψη: Μια  υπερ-πετυχημένη (άρα και αδίστακτη) υπεύθυνη πολιτικής στρατηγικής (lobbyist), η Ελίζαμπεθ Σλόαν, αναλαμβάνει την καμπάνια υπέρ των νέων νόμων για τον περιορισμό των όπλων και έρχεται αντιμέτωπη με ισχυρούς πολιτικούς εχθρούς, που θέλουν να τη βγάλουν από τη μέση, καλώντας την σε ένορκη εξέταση στο Κογκρέσσο.

Άποψη: Η Τζέσικα Τσαστέιν αναλαμβάνει ξανά έναν ρόλο που πολλοί θα σκέφτονταν έναν άνδρα στη θέση της, κάτι σαν το "Zero Dark Thirty". Θα μπορούσε, έτσι όπως τη βλέπεις να κινείται και να σκέφτεται, να παίζει στο "House of Cards" και να... ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις! Η ερμηνεία της ανεβάζει επίπεδο μια, έτσι κι αλλιώς ενδιαφέρουσα ταινία, καταδικασμένης όμως στη λήθη, καθώς δεν υπάρχει κανείς να συμπαθήσεις, να συμπονέσεις. Μόνο το "κακό" κυριαρχεί. Η ίδια, παίζει με μικρές λεπτομέρειες ακόμα και στον τόνο της φωνής της, που αποκαλύπτουν συναισθήματα, όσο κι αν θέλει να τα κρατά κρυφά. Αυτή είναι και η δύναμη του χαρακτήρα της. Κανείς δεν ξέρει το σκέφτεται και ποιά θα είναι η επόμενη κίνησή της.

Στο κέντρο της ταινίας δεν είναι η Σλόαν αλλά η ίδια η Ουάσιγκτον, η κυβέρνηση των ΗΠΑ. Αν δεν παρέμενε γεμάτη καιροσκόπους, προδοσίες, ίντριγκες και επίδειξη δύναμης, δεν θα υπήρχαν και άνθρωποι όπως η Σλόαν.

Η ταινία θέλει να είναι ένα θρίλερ, αλλά χωρίς την αγωνία ή τον τρόμο. Τρόμο βέβαια μπορείς να νιώσεις όταν καταλαβαίνεις ότι ένας άνθρωπος μπορεί με μια κίνηση, με μια κουβέντα ή -χειρότερα- με ένα ψέμμα να αλλάξει τη μοίρα πολλών πολιτών ή ακόμα και χωρών. be good or well-behaved, but she must at least be interesting.

O Βρετανός Τζον Μάντεν, στα 68 του, έκανε ίσως την πιο ενδιαφέρουσα ταινία του, κρατώντας συνεχώς ένα σφιχτό ρυθμό σε ένα χιλιοειπωμένο θέμα, που διαδραματίζεται σε διαδρόμους, γραφεία και αίθουσες δικαστηρίων.