Με τα μάτια ανοικτά

με τα ματια ανοικτα - κριτική ταινίας

Σύνοψη: Βρισκόμαστε στην Τυνησία του 2010, λίγο πριν δηλαδή από τις εξεγέρσεις που έμειναν γνωστές ως «επανάσταση των γιασεμιών» στις απαρχές της Αραβικής Άνοιξης και οδήγησαν στην ανατροπή του καθεστώτος του δικτάτορα Ben Ali. Η Farah είναι ένα 18χρονο κορίτσι, με άριστους βαθμούς και που μόλις πέρασε στην Ιατρική σχολή, όμως η μεγάλη της αγάπη είναι το τραγούδι. Μαζί με το αγόρι της έχουν μια εναλλακτική ροκ μπάντα με πολιτικό στίχο, που καταγγέλλει το πολιτικό status quo και τις συνθήκες φτώχειας υπό τις οποίες ζει ο λαός της Τυνησίας. Με τις επιλογές της κόρης της δε συμφωνεί η υπερπροστατευτική μητέρα της και προσπαθεί να την πείσει να αφήσει την μπάντα και το όνειρό της να σπουδάσει μουσικολογία, λόγω και του ότι βρίσκεται συνεχώς υπό το φόβο πιθανής αστυνομικής δίωξης…

Άποψη: Το ντεμπούτο της Τυνήσιας σκηνοθέτιδας Leyla Bouzid, που έκανε μάλιστα πρεμιέρα και στο Φεστιβάλ Βενετίας του 2015, αποτελεί μια εκ των έσω ματιά και συνάμα ένα μυθοπλαστικό ντοκουμέντο των κοινωνικοπολιτικών συνθηκών που οδήγησαν στη λαϊκή εξέγερση στην Τυνησία. Ένα κατηγορώ στο καταπιεστικό, αυταρχικό κράτος του Ben Ali, όπου οι παρακολουθήσεις, οι παράνομες συλλήψεις και ο φόβος αποτελούσαν απλή καθημερινότητα, η ταινία της Bouzid επιτελώντας αυτή τη λειτουργία κατάφερε να τραβήξει το περισσότερο (φεστιβαλικό) ενδιαφέρον.

Ταυτόχρονα όμως, πρόκειται και για μια τρυφερή ιστορία ενηλικίωσης ενός κοριτσιού που μεγαλώνει μέσα σε ένα άκρως καταπιεστικό περιβάλλον και μια σεξιστική κοινωνία, μονίμως επιτηρούμενη από το ανδρικό βλέμμα (χαρακτηριστική η σκηνή όπου ακόμα και ο ‘προοδευτικός’ φίλος της νευριάζει μαζί της επειδή χορεύει μπροστά σε άλλους άνδρες). Όμως εκείνη, και σε πείσμα όλων, θέλει (και θα τα καταφέρει) να ερωτευτεί, να διασκεδάσει, να μεθύσει, να χορέψει αλλά πάνω από όλα να τραγουδήσει: τραγούδια για μια χώρα που όσο και αν την αγαπά, την πληγώνει, και των οποίων ο σπαρακτικός λυγμός θα μείνει για πολύ καιρό ακόμα στα αυτιά μας. Αποκάλυψη στο ρόλο η νεαρή Baya Medhaffer, που τα μάτια και το χαμόγελό της σφύζουν από ζωτική ενέργεια και πάθος για ζωή, αλλά εξαιρετική και η Ghalia Benali, σε μια ιδανική απεικόνιση του στοργικού αλλά παράλληλα υπερπροστατευτικού γονέα.

Και παρ’ ότι το πολιτικό κομμάτι της ταινίας μένει ελλιπώς εκπροσωπημένο, με σκηνές όπως αυτή της διαμαρτυρίας των εργατών να μοιάζουν σχεδόν εμβόλιμα τοποθετημένες, αλλά και χαρακτήρες όπως της μάνας και του παρελθόντος της να μην αναλύονται επαρκώς, δεν πειράζει, γιατί η ιστορία που διηγείται είναι διαχρονική. Είναι μια ιστορία που μιλά στην καρδιά όλων μας και μας θυμίζει ότι δεν πρέπει να αφήσουμε την ίδια τη ζωή να σκοτώσει το ρομαντισμό και τον ιδεαλισμό που κρύβουμε μέσα μας και πως, ό,τι και να γίνει, πρέπει να συνεχίσουμε να τραγουδάμε.

Πρώτη δημοσίευση: 19 Ιαν. 2017, 21:40
Ενημέρωση: 9 Aug 2021, 12:40
Τίτλος:
Με τα μάτια ανοικτά (À peine j'ouvre les yeux)
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
102
Εταιρία διανομής: 
Release: 
19 Ιανουαρίου 2017

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
23 ώρες

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos