Logan Lucky

Σύνοψη: Τα αδέλφια Λόγκαν, ο Τζίμι (Τσάνινγκ Τέιτουμ), άνεργος, χωρισμένος με μια κόρη, και χάρη στο χτυπημένο πόδι, έχασε μια καριέρα στο επαγγελματικό football, και ο Κλάιντ (Ανταμ Ντράιβερ), μονόχειρας μπάρμαν που έχασε το χέρι του στο Ιράκ, ζουν στη Δυτική Βιρτζίνια. Προσπαθώντας να πάνε κόντρα την οικογενειακή κατάρα-ατυχία, ετοιμάζουν ληστεία κατά τη διάρκεια της μεγαλης κούρσας του Nascar, Coca-Cola 600 στην πίστα της Σάρλοτ. Ζητούν τη βοήθεια ενός φυλακισμένου ειδικού στις ανατινάξεις χρηματοκιβωτίων, του Τζο Μπανγκ (Ντάνιελ Κρεγκ).

Άποψη: Ο Στίβεν Σόντερμπεργκ επιστρέφει στη σκηνοθεσία -βέβαια, δεν έλειψε και πολύ- σε μια ακόμα heist movie που είναι διαφορετική με τα "Οcean's 11, 12, 13" που πάει ο νους μας. Το σενάριο υπογράφει η πρωτοεμφανιζόμενη Ρεμπέκα Μπλαντ, αλλά ήδη οι πληροφορίες κάνουν λόγο για ακόμα ένα ψευδώνυμο του Αμερικανού σκηνοθέτη.

Aυτή τη φορά ο Σόντερμπεργκ δεν επιδιώκει να εντυπωσιάσει όπως στις "Συμμορίες" του με το ταχύτατο μοντάζ και την γκρουβάτη μουσική, σαν να μην θέλει να μοιάζει με το παρελθόν του. Και η φωτογραφία (ο ίδιος ως ως Πίτερ Αντριους) είναι πανέμορφη αλλά την ίδια στιγμή, γήινη και αληθινή.

Αγαπά ξεκάθαρα τους ήρωές του και τους τοποθετεί σε μια πολιτεία των ΗΠΑ με τις ελάχιστες ευκαιρίες και μια προδιεγραμμένη μοίρα (το είχε δείξει ακόμα και στο "Magic Mike"). Εκεί υπάρχει και η αρετή της ταινίας. Δεν "φωνάζει" για την αδικία και την κακή τύχη, αλλά σε αφήνει να την καταλάβεις απλά και κατανοητά. Η σκηνή στη διάρκεια των καλλιστείων μικρών κοριτσιών και η επιλογή-έκπληξη του τραγουδιού της κόρης του Τέιτουμ, είναι η ωραιότερη της ταινίας και μια από τις πιο ανθρώπινες σε ολόκληρη τη φιλμογραφία του Σόντερμπεργκ.

Ο Τέιτουμ έχει γίνει κανονικός (!) ηθοποιός, ο Ντράιβερ είναι σπουδαίος σε ότι και να κάνει, ο Κρεγκ το απολαμβάνει, μαζί και εμείς. Οι ρόλοι των Ράιλι Κίο, Σεθ ΜακΦάρλαν, Κέιτι Χολμς και Χίλαρι Σουανκ είναι μικροί αλλά to the point, αλλά θα θέλαμε να δούμε λίγο παραπάνω την Κίο, εγγονή του «Βασιλιά» Elvis...

Η ταινία έχει αργό ρυθμό, κόντρα με το θέμα που ασχολείται, και αυτό είναι το πρόβλημα στη θέασή της και στα σχεδόν 120 λεπτά της. Αναλώνεται ίσως περισσότερο απ' όσα πρέπει με την ηλιθιότητα κάποιων ηρώων, που ναι μεν είναι αστείοι όταν τους περιγράφεις αλλά δεν γράφουν τόσο στην οθόνη και δεν προκαλούν πολύ γέλιο. Ο σαρκασμός και η ειρωνεία των Κοέν δεν είναι πάντα εύκολο να αναπαραχθεί...

H ταινία παίρνει πόντους γιατί σταματά για να ασχοληθεί με τους ήρωές της, αφήνει για λίγο στην άκρη τη δράση για το διάλογο. Το μείον είναι πως οι διάλογοι δεν είναι πάντα ευρηματικοί, το build up μαζί με το αναμενόμενο twist δεν έχουν το ανάλογο φινάλε. Και έτσι ωστόσο, γκαντέμηδες δεν τους λες τους Λόγκαν...