The killing of a sacred deer

the killing of a sacred deer - κριτική ταινίας

Σύνοψη: Ο Steven είναι ένας διαπρεπής καρδιοχειρουργός, παντρεμένος με την Anna, μία καταξιωμένη οφθαλμίατρο. Είναι ευκατάστατοι και ζουν ευτυχισμένοι με τα δύο τους παιδιά, τη δεκατετράχρονη Kim και τον δωδεκάχρονο Bob. O Steven έχει αναπτύξει φιλική σχέση με τον Martin, ένα δεκαεξάχρονο αγόρι, ορφανό από πατέρα, το οποίο μοιάζει να έχει υπό την προστασία του. Τα πράγματα παίρνουν ολέθρια τροπή όταν ο γιατρός συστήνει τον Martin στην οικογένεια του, αναστατώνοντας τον κόσμο τους, ενώ ο ίδιος καλείται να επιλέξει ανάμεσα σε μια ασύλληπτη θυσία και τον κίνδυνο να χάσει τα πάντα.

Άποψη: Ο Γιώργος Λάνθιμος είναι ένας πανέξυπνος σκηνοθέτης, που γνωρίζει καλά το μυστικό της επιτυχίας και το αποδεικνύει με κάθε νέα του δημιουργία. Το The Killing of a Sacred Deer φαίνεται πως είναι κομμένο και ραμμένο για να τον οδηγήσει κατευθείαν στα Όσκαρ. Ο σκηνοθέτης του Κυνόδοντα και του Αστακού όπως είναι πλέον γνωστός στο εξωτερικό, έχει πάρει την απόφαση να συνεχίσει με αγγλόφωνες ταινίες και μόλις χτύπησε την πόρτα του Hollywood, η οποία δεν γινόταν να μείνει κλειστή όταν έχει στο πλευρό του (ξανά) τον Κόλιν Φάρελ και πλέον και τη Νικόλ Κίντμαν.

Ο Steven (Φάρελ) είναι ένας καρδιοχειρουργός, που φαίνεται να έχει τα πάντα: επιτυχημένη επαγγελματική ζωή, όπου μπορεί και παίζει τον ίδιο το Θεό, μεγάλο σπίτι με κήπο και σκυλιά, μία πανέμορφη γυναίκα την Anna (Κίντμαν) και δύο γλυκύτατα παιδιά. Όμως από την πρώτη στιγμή κάτι φαίνεται να είναι ελαφρώς λάθος σε αυτή την οικογένεια, από τον τρόπο που ο μικρός Steven αρθρώνει τις προτάσεις του κι αυτά που λέει, κάνοντάς τον να μοιάζει με παράξενη φιγούρα που πάσχει από κάποια αδιόρατη διαταραχή, ή ακόμα και ο παράταιρος τρόπος με τον οποίο κάνει έρωτα με τη γυναίκα του. 

Ίσως γι’ αυτό αρχικά να μην μας φαίνεται ιδιαιτέρως παράξενο το ότι συναντιέται συχνά με τον έφηβο Martin (Μπάρι Κίγκαν), αφού κάτι στον Farrell και στις πράξεις του έρχεται σε αρμονία με το γενικότερο απόκοσμο της ταινίας. Όταν, όμως, αρχίζει να του κάνει πανάκριβα δώρα και να τον παρουσιάζει ως φίλο της κόρης του από το σχολείο - ενώ δεν είναι-,  η αίσθηση πως κάτι δεν πάει καλά (που βρισκόταν από την αρχή σε κάποια γωνία του μυαλού μας) έρχεται στο προσκήνιο. Ο Martin επισκέπτεται το σπίτι του Steven και γνωρίζει την οικογένεια Murphy και με τη σειρά του καλεί τον Steven για δείπνο στο σπίτι του, όπου γνωρίζει τη μητέρα του (Αλίσια Σίλβερστοουν) και χήρα, από τότε που ο άνδρας της πέθανε στο χειρουργικό τραπέζι του Steven.

Το νέο μυστηριώδες θρίλερ του Λάνθιμου, έχει κάτι από την αίσθηση προηγούμενης δεκαετίας, με κλασική μουσική να παίζει ηχηρά στο φόντο και να εντείνει την ταραχή, αλλά και πλάνα που επιδέχονται την αναζήτηση πολλών αναφορών και ερμηνειών. Ίσως κάπου να θυμίσουν την κινηματογράφηση του Emmanuel Lubezki στο Birdman, όμως πιο κλινικά, με την αισθητική του Θύμιου Μπακατάκη να ξεχειλίζει από παντού, αφού η κάμερα τοποθετεί στο κέντρο τα πρόσωπα και τα ακολουθεί, με σκηνές υποδεέστερης σημασίας να εκτυλίσσονται αριστερά και δεξιά, με την ίδια την κίνηση εν τέλει να παραμερίζεται. Κάτι συμβαίνει τριγύρω, σαν σκιές μίας παραφυσικής πραγματικότητας, που εγκλωβίζουν τον Steven στη νοσοκομειακή του κανονικότητα. Φευγαλέα το στιλιζάρισμα μίας σκηνής, που η μεγάλη κόρη βρίσκεται στο πίσω μέρος της μοτοσικλέτας του Martin, ο οποίος τη γυρίζει σπίτι, ίσως να θυμίσει την τελευταία σκηνή του Fallen Angels του Wong Kar Wai. Ο Λάνθιμος είναι ένας πολύ καλά διαβασμένος σκηνοθέτης, εξάλλου. Ταυτόχρονα όμως είναι κι ένας σκηνοθέτης που δεν μας κάνει το χατίρι να προσφέρει εύκολη πλοκή ή πολύ συχνά κατανοήσιμη, αλλά μία πολυεπίπεδη αφήγηση που κάνει πολλές ερωτήσεις και δεν δίνει καμία απάντηση. Είναι όμως και αρκετά έξυπνος, ώστε να χρησιμοποιεί τεχνηέντως και Αρχαιοελληνικούς μύθους, όπως αυτόν της Ιφιγένειας εν Αυλίδι.

Κάποια στιγμή, ο Steven πρέπει να πάρει μία απόφαση για να φέρει σε ισορροπία την κανονικότητα που είχε διαταράξει. Σαν άλλος Αγαμέμνονας, είχε προκαλέσει την οργή της θεάς Αρτέμιδας, σκοτώνοντας το ιερό ελάφι της. Ο μόνος τρόπος λοιπόν για να φύγει η οργή της θεάς, ήταν να επιλέξει να θυσιάσει την κόρη του, Ιφιγένεια· στην περίπτωση του Steven ένα από τα δύο του παιδιά, αλλιώς θα έχανε όλη του την οικογένεια. Αυτό είναι το μάθημα που θέλει να του δώσει ο Martin στον Steven, πως όλες οι πράξεις, ακόμα και κάποιου που το παίζει Θεός μέσω της επιστήμης, έχουν συνέπειες.

Ο δρόμος που έχει πάρει ο Λάνθιμος είναι ξεκάθαρος και πλέον βρίσκεται σε ένα σημαντικό μεταίχμιο της καριέρας του. Ίσως κάποιος να του προσάψει πως προσπαθεί να ακολουθήσει το υπόδειγμα μίας συγκεκριμένης βιομηχανίας, και το προσωπικό του στίγμα, που είχε ο Κυνόδοντας, δεν είναι εξίσου έντονο. Εκεί βρίσκεται ο κίνδυνος αλλά και η δεξιοτεχνία του, που προς το παρόν υπερισχύει. Διότι ακόμα είναι πολύ έντονη η αισθητική του, και άμα καταφέρει να ισορροπήσει αυτό που ήταν με αυτό που θέλει να γίνει, τότε θα συνεχίσει να μας εκπλήσσει ευχάριστα, όπως κάνει (ευτυχώς) μέχρι στιγμής. 

Πρώτη δημοσίευση: 2 Νοε. 2017, 15:37
Ενημέρωση: 9 Νοε. 2017, 13:48
Τίτλος:
The killing of a sacred deer (Ο θάνατος του ιερού ελαφιού)
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
120
Release: 
2 Νοεμβρίου 2017

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
23 ώρες

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos