Η χορεύτρια

Σύνοψη: Τίποτα από το παρελθόν και την ιστορία της Λόι Φούλερ δεν προμήνυε ότι θα γινόταν σύμβολο της Μπελ Επόκ, πόσο μάλλον χορεύτρια στην Όπερα του Παρισιού. Ακόμη και μπροστά στο φόβο του μόνιμου τραυματισμού ή της τύφλωσης, η φλογερή Λόι δε σταματούσε σε τίποτα προκειμένου να τελειοποιήσει το χορό της. Η συνάντηση της με την Ισιδώρα Ντάνκαν, μιας νεαρής γεμάτη ταλέντο και φιλοδοξία, θα σημάνει την αρχή της πτώσης της.

Άποψη: Φροντισμένη παραγωγή, με ορισμένα όμορφα χορογραφημένα χορευτικά νούμερα, αλλά στην ουσία της εντελώς αδιάφορη και βαρυφορτωμένη βιογραφική ταινία που δυστυχώς είναι χαμένη από χέρι. 

Η πρωταγωνίστρια (σαν τραγουδίστρια βγάζει τα προς το ζειν η κοπέλα) Σοκό, δεν το έχει το ερμηνευτικό μέσα της, είναι σχεδόν εκνευριστική και μεγάλο fail στα θεμέλια της ταινίας, σε αντίθεση με την κόρη του Τζόνι Ντεπ και της Βανέσα Παραντί, Λίλι Ρόουζ, η οποία λάμπει κυριολεκτικά με φωτογένεια κλασσικής σταρ Χόλιγουντ.

Ένα εντελώς τυποποιημένο σενάριο συμβάλει από την πλευρά του σε μια απρόσμενα συντηριτική δημιουργία, σε αντίστοιξη με το θέμα της (την ελευθερία της έκφρασης μέσα από την χορευτική κίνηση), η οποία παραμένει μέχρι το τέλος της επιφανειακή και βολεμένα αλληγορική, χωρίς ούτε στιγμή να μας διοχετεύει ούτε στο ελάχιστο το μεγαλείο της real time ηρωίδας της.