Ένα αξέχαστο καλοκαίρι

Ένα αξέχαστο καλοκαίρι - κριτική ταινίας

Σύνοψη: Η Frida, ένα 6χρονο κορίτσι, είναι ορφανή καθώς οι γονείς της έχουν πεθάνει από AIDS, και  πλέον μένει μαζί με τον θείο της και την οικογένειά του, κάπου στην εξοχή. Εκεί θα περάσει το καλοκαίρι του 1993, προσπαθώντας να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες ζωής, όσο δύσκολο και αν είναι.

Άποψη: Το «Ένα αξέχαστο καλοκαίρι» είναι μία καταλανική ταινία, που αποτέλεσε την υποψηφιότητα της Ισπανίας στα περασμένα Όσκαρ, αν και δεν κατάφερε να προκριθεί στις 9. Η Carla Simon, που σκηνοθετεί και γράφει την ταινία, πραγματοποιεί το σκηνοθετικό της ντεμπούτο, με μία ξεκάθαρα βιογραφική ταινία, που ακόμα και αν δεν το ξέραμε σίγουρα θα το υποπτευόμασταν. Ο λόγος? Γιατί αν δεν ήταν βιογραφική, δεν θα είχε κανείς λόγο να μπει στον κόπο να διηγηθεί την συγκεκριμένη ιστορία. Πρόκειται για μία πολύ λιτή περιγραφή του καλοκαιριού του 1993, και της προσαρμογής στην νέα πραγματικότητα της μικρής κοπέλας, που δεν είναι άλλη από ένα alter ego της σκηνοθέτριας.

Είναι σαν να συνδυάζει αφηγηματικά τον ιταλικό νεορεαλισμό, με την Nouvelle Vague, με την νεαρή πρωταγωνίστρια να συμπεριφέρεται σαν άλλη Ζαζί, που δεν είναι πια στο μετρό, αλλά στα ηλιοφώτιστα μεσογειακά τοπία. Ταυτόχρονα, υπάρχει και η υπερβολική απλότητα και έμφαση στην καθημερινότητα του σινεμά της Chantal Akerman, χωρίς ωστόσο τον ρηξικέλευθο λόγο της. Η ταινία, παρά την χαριτωμένη και ταλαντούχα νεαρή πρωταγωνίστρια, αδυνατεί να κρατήσει το ενδιαφέρον, με γεγονότα που απλώς παρουσιάζονται σαν να βλέπεις φωτογραφίες από το παρελθόν. Μάλλον κάτι τέτοιο επιχείρησε η Simon, να ανασκαλέψει το παρελθόν της φτιάχνοντας μία ταινία, που δύσκολα θα αφορούσε κάποιον άλλον πέραν της ίδιας. Δεν μπαίνει καν στον κόπο, ούτε να ασχοληθεί με τον θάνατο των γονιών, για τον οποίον δεν μαθαίνουμε σχεδόν τίποτα, ούτε το πώς κατέληξε εκεί. Αρνείται πεισματικά να δώσει τις παραμικρές πληροφορίες, λες και όλοι ξέρουμε ήδη την ζωή της, οπότε δεν τις χρειαζόμαστε.

Επίσης, ενώ ακροθιγώς εντάσσεται το θέμα του AIDS, σε μία εποχή που ήταν σε έξαρση, δεν το αναλύει καθόλου, ούτε το θίγει, πέρα από κάποιες έμμεσες αναφορές, όπως η ρατσιστική αντιμετώπιση του παιδιού, που οι γονείς των άλλων παιδιών δεν θέλουν να την ακουμπάνε. Η ταινία εμμένει πεισματικά στο μικρό κορίτσι, με αποτέλεσμα να κοιτάς τον δέντρο και να χάνεις το δάσος. Η λιτή και ξεγυμνωμένη της αφήγηση θα μπορούσε να έχει ενδιαφέρον, αν το θέμα που σχολίαζε δεν ήταν τόσο προσωποπαγές, αν δηλαδή ήθελε λίγο να το διευρύνει, ή έστω να εμβαθύνει επ’ αυτού, θα αναδεικνυόταν καλύτερα αυτό που ήθελε να πει. Αντιθέτως, το μόνο που κάνει η ταινία είναι μία νοσταλγική περατζάδα από το καλοκαίρι του 1993, εκείνο το αξέχαστο καλοκαίρι για την ίδια που προφανώς την στιγμάτισε, αλλά με τον τρόπο που το χειρίζεται δεν δύναται να μείνει αξέχαστο για κάποιον άλλον.

Πρώτη δημοσίευση: 21 Ιουνίου 2018, 12:47
Ενημέρωση: 28 Ιουνίου 2018, 08:42
Τίτλος:
Ένα αξέχαστο καλοκαίρι (Estiu 1993)
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
97
Εταιρία διανομής: 
Release: 
21 Ιουνίου 2018

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos