Blue ruin

Το revenge story που ζητούσες!

‘Τα ερείπια είναι πάντα θλιμμένα’ είναι ο... ιδιόμορφος τίτλος που έδωσαν οι εγχώριοι διανομείς στο εξαιρετικό ‘θρίλερ’ «Blue Ruin» του Τζέρεμι Σολνιέ, που απέσπασε το βραβείο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών (FIPRESCI) στο «Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών» του Φεστιβάλ των Καννών.

Πώς θα ήσουν εσύ ως εκδικητής δολοφόνος; Μάλλον λιγάκι… ‘άμπαλος’, λίγο ‘amateur’, κάπως ατσούμπαλος ρε παιδί μου… Ο Ντουάιτ, τον οποίο υποδύεται με εξαιρετική σχολαστικότητα ο Μέικον Μπλέρ (ο οποίος όπως πολύ επιτυχημένα είπε ένας φίλος είναι φτυστός η Τζέιν Άνταμς με μούσια), είναι ένας άστεγος ρακοσυλλέκτης που όταν μάθει από την αστυνομία ότι ο δολοφόνος των γονιών του αποφυλακίστηκε, θα πάρει το νόμο στα χέρια του και θα επιστρέψει στη γενέτειρά του για να τον εκδικηθεί για το θάνατό τους… Και κάπως έτσι, ο Ντουάιτ ο λούζερ, ο ‘ατζαμής’ εκδικητής θα ξεκινήσει ένα μακάβριο splatter ‘παιχνίδι’ γεμάτο αίμα, σασπένς και κατάμαυρο χιούμορ.

O Τζέρεμι Σολνιέ, έχοντας εργαστεί σε διάφορες ταινίες ως διευθυντής φωτογραφίας παίζει την εικόνα στα δάχτυλα και μας δίνει μια απολαυστικότατη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία μετά το ‘Murder Party’ του 2007. Με τη σκηνοθετική του σπιρτάδα αποδεικνύει ότι όταν έχεις ένα καλό σενάριο, μια ανθρωποκεντρική ταινία γεμάτη ιδιόμορφο χιούμορ και σαρκασμό και έναν καλό πρωταγωνιστή, δεν χρειάζεσαι πρωτοκλασάτα καστ για να επιτύχεις. Για την ακρίβεια, δε χρειάζεσαι καν μεγάλα κεφάλαια, αφού η συγκεκριμένη ταινία πραγματοποιήθηκε χάρη σε δωρεές φίλων και γνωστών, με τη βοήθεια του kickstarter αλλά και χρησιμοποιώντας τα σπίτια και τα… οχήματα των συγγενών. Μια ταινία που μας αρέσει για τον ίδιο λόγο που μας άρεσε το περυσινό ‘In order of disappearance’ του Hans Peter Moland με τους Στέλαν Σκαρσγκαρντ και Μπρούνο Γκανζ.

Το όλο εγχείρημα βασίζεται στην εξαιρετική ερμηνεία του –φίλου του σκηνοθέτη- Μπλερ, ο οποίος σηκώνει στις πλάτες του όλο το βάρος της ταινίας και σε παίρνει παρέα στο amateur εκδικητικό του roadtrip. Ο Ντουάιτ είναι αυτοκαταστροφικός, αλλά αποφασισμένος. Επιπλέον, το κίνητρό του είναι ψυχολογικό, όχι χρηματικό. Είναι ταυτόχρονα ο ήρωάς σου και ο αντιήρωας Ο θύτης και το θύμα. Ο θαρραλέος που αξίζει το θαυμασμό σου και ο ‘τελειωμένος’ που συμπονάς, το ‘ερείπιο’ με τη ‘blue’ ψυχολογία. Γι’ αυτό και καταφέρνει να ταυτιστεί μαζί σου, να κερδίσει τη συμπάθειά σου και να σε πάρει συνοδηγό στην τρυπημένη από τις σφαίρες πόντιακ του. Αν ‘μπούχτησες’ από revenge stories με επαγγελματίες εκτελεστές και στοχευμένες σφαίρες, εάν θες μια πιο ανθρώπινη ιστορία εκδίκησης, εάν ο κοινωνικός ρεαλισμός σε συνδυασμό με την αιματοβαμμένη περιπέτεια σου ακούγονται ως δέλεαρ, εάν είσαι φαν της ‘σχολής’ των αδερφών Κοέν, να μια ταινία που ΔΕΝ πρέπει να χάσεις!

ΥΓ1: Και αν έγινες ήδη φαν του Σολνιέ, το επόμενο σκηνοθετικό του εγχείρημα τιτλοφορείται ‘Green Room’ και βγαίνει εντός 2015. 

Eιρήνη Κατσαρά