10 ημέρες χωρίς την μαμά

Σύνοψη: Ο Βίκτορ και η Βέρα έχουν δημιουργήσει μια πολυμελή οικογένεια και ένα άνετο σπίτι. Ενώ ο Βίκτορ δουλεύει για να παρέχει τα απαραίτητα στην οικογένεια, η Βέρα έχει αναλάβει την ανατροφή των παιδιών με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Σε μια έκρηξη απόγνωσης και κούρασης, η Βέρα αποφασίζει να φύγει για διακοπές αφήνοντας τον Βίκτορ να ανταπεξέλθει με το νοικοκυριό για δέκα ημέρες. Αυτό που θεωρούσε εύκολο ο εργαζόμενος σύζυγος τώρα θα του φανεί αβάσταχτο.

Άποψη: Λίγο καιρό μετά το “Tully” και την Σαρλίζ Θερόν να μας εφιστούν την προσοχή για τα βάσανα της μάνας, η αργεντίνικη κωμωδία “10 Days Without Mom” έρχεται για να μας υπενθυμίσει ότι τα βάρη της μητρότητας χώρα δεν κοιτούν και μάλιστα πολύ συχνά υπονομεύονται σε σχέση με τις ασχολίες του πατέρα. Ο Αριέλ Βινογκράντ σκηνοθετεί την πιο εμπορική ταινία της χρονιάς για την Αργεντινή με ένα απλό σενάριο αλλάζοντας, έστω και για δέκα μέρες, την πραγματικότητα.

Προφανώς, η  κατάσταση την οποία πρέπει να αντιμετωπίσει ο Βίκτορ (Ντιέγκο Περέτι) είναι αναμενόμενη από αυτές που έχουμε δει στο σινεμά ουκ ολίγες φορές, με τους μπαμπάδες να είναι στα χαμένα με τα προβλήματα που προκύπτουν. Οι αστείες σκηνές, πάνω στις οποίες ποντάρει όλο η ταινία, δείχνουν βεβιασμένες, χωρίς πρωτοτυπία και δυστυχώς εκτός από την γλώσσα, δεν έχουμε κανένα άλλο στοιχείο που να μαρτυρά την αργεντίνικη καταγωγή της. Από το στήσιμο των χαρακτήρων (πατέρας σε μεγάλη επιχείρηση, μητέρα πρώην δικηγόρος) μέχρι την διακόσμηση του σπιτιού το αποτέλεσμα φωνάζει Αμερική και βαδίζει στα πρότυπα των μεγάλων στούντιο -ίσως φταίει και το γεγονός ότι είναι συμπαραγωγή της Disney.

Όσο περνάνε οι μέρες και ο μπαμπάς συνηθίζει στις αντίξοες συνθήκες, η οικογενειακή ηρεμία επανέρχεται και φέρνει μαζί της συγκινητικές ανατροπές πολύ κοινές οι οποίες επιβεβαιώνουν ακόμα μια φορά την τάση της προς τον αμερικάνικο κινηματογράφο και τις συνήθειές του. Την επόμενη φορά ελπίζουμε οι μεγαλύτερες εισπράξεις να αφορούν ένα πιο πρωτότυπο περιεχόμενο.