Attractive illusion

Ταινία - παραγγελία 

Η αρχική εντύπωση -μάλλον η δικιά μου μόνο, αν και δεν μπήκα σαν πρόβατο στον κινηματογράφο- ήταν ότι θα δω ένα ντοκιμαντέρ για τους Νιγηριανούς της Αθήνας. Το «Attractive Illusion» δεν είναι ντοκιμαντέρ, είναι μία φιξιόν ταινία και ευτυχώς που ξεκαθαρίστηκε πριν την προβολή από τον ίδιο τον δημιουργό της, τον Πέτρο Σεβαστίκογλου, για να ξέρω που… κάθομαι. Βέβαια, από τη μεριά μου θα μπορούσα να είχα διαβάσει λίγο πιο αναλυτικά τη σύνοψη στο πρόγραμμα και να μην έμενα μόνο στο «μετανάστες», «Νιγηρία», «Αθήνα», «cd», «ωραία φάση». Τέλος πάντων, μπορεί να ήθελα να δω ντοκιμαντέρ, αλλά σημασία δεν έχει τι θέλω να δω εγώ, αλλά τι κάνει ο καλλιτέχνης.

Ο Σεβαστίκογλου έφτιαξε το σενάριο, με βάση αυτά που ξέρει για τους Νιγηριανούς, αλλά κυρίως με αυτά που οι ίδιοι του είπαν. Αλλωστε, αυτοί τον κάλεσαν για να γυρίσει μία ταινία για την κοινότητά τους, τις δυσκολίες τους και την ζωή τους εδώ. Ηταν μία «παραγγελία», πράγμα που σημαίνει πως ο Σεβαστίκογλου δεν δυσκολεύτηκε να εντοπίσει τα πρόσωπα, να έρθει σε επαφή μαζί τους, γεγονός που θα έβαζε τεράστιες δυσκολίες και θα απαιτούσε πολύ χρόνο μέχρι να υλοποιηθεί. Τον βοήθησαν όλοι οι Νιγηριανοί και αυτός με τη σειρά του πέρασε στο καθαρά κινηματογραφικό. Έφτιαξε την ιστορία, μοίρασε ρόλους και η αλήθεια είναι πως έβαλε τους ηθοποιούς μέσα σε μία κατάσταση που την τίμησαν.

Το πρόβλημα ήταν πως δεν είδαμε τίποτα παραπάνω απ' όσα ξέραμε ή έστω απ' όσα φανταζόμασταν πως κάπως έτσι γίνονται. Μας περιέγραψε καταστάσεις αναμενόμενες, γεγονός που έριξε στα τάρταρα το ενδιαφέρον. Στα υπέρ του «Attractive Illusion» πάντως είναι πως αν και «παραγγελία» ο Σεβαστίκογλου δεν δίστασε να περάσει σε ένα άσχημο πρόσωπο των Νιγηριανών (ναρκωτικά, μαφία), αλλά και σε μία εξέλιξη της ιστορίας που πάντα τους κρατά απομονωμένους από το ελληνικό στοιχείο της πόλης.

Γιώργος Γαβριλάκης