Κωνσταντίνος Κουτσολιώτας: "Ο κόσμος της φαντασίας είναι το μόνο που για μένα έχει αξία"

Δημοσίευση: 14 Δεκ. 2014, 14:23

Ο Κωνσταντίνος Κουτσουλιώτας μίλησε στο Move Ιt και μας μετέφερε την εμπειρία των γυρισμάτων και του πώς είναι για εκείνον να κάνεις την πρώτη του ταινία κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες παραγωγής και με αγαπημένους του ηθοποιούς.

Συνέντευξη στην Εύη Αβδελίδου

Όταν με την πρώτη σου ταινία μπαίνεις στην καρδιά του “Χειμώνα”  και παραδίδεις ένα τόσο όμορφο αποτέλεσμα, το πλαίσιο στο οποίο αυτή δημιουργήθηκε δε θα μπορούσε παρά να μας ενδιαφέρει και να μας συγκινεί. Ο Κωνσταντίνος Κουτσουλιώτας μίλησε στο Move Ιt και μας  μετέφερε την εμπειρία των γυρισμάτων και του πώς είναι για εκείνον να κάνεις την πρώτη του ταινία κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες παραγωγής και με αγαπημένους του ηθοποιούς. Μια κουβέντα που μας βυθίζει έναν κόσμο δημιουργίας που μέσα στη σκοτεινιά του εκπέμπει πάθος και φως.

Ε.Α.: Η ταινία γυρίστηκε σε 17 μέρες.

Κ.Κ.: Ναι, είχαμε 17 μέρες γυρισμάτων στη Σιάτιστα και μετά κάναμε 4-5 μέρες green screens, για να καλύψουμε μερικά από τα πλάνα που δεν είχαμε, οπότε π.χ.  το πρώτο πλάνο από το σπίτι είναι green screen. Όλες οι σκηνές έχουνε δουλευτεί με special effects.

Ε.Α.: Πώς αποφάσισες να εντάξεις το animation στο φιλμ, πέρα από τις καταβολές σου ως animator, , τι πιστεύεις ότι θα προσέφερε δραματουργικά;

Κ.Κ.: Μου άρεσε που είναι λίγο σα θέατρο σκιών, μεγάλωσα με Καραγκιόζη και με τα παραμύθια της γιαγιάς. Σκεφτόμουν τι θα έλεγε ο πατέρας και πώς το παιδί θα το είχε στο μυαλό του. Πέρα από το θέατρο σκιών εκείνη την εποχή, ‘60-’70, δε θα υπήρχαν πολλά για να διασκεδάσεις στο χωριό και ειδικά σε ένα τέτοιο σπίτι που δεν υπήρχε τηλεόραση. Τα σχέδια έχουν γίνει από μένα και τη Liz μαζί. Χωρίς εκείνη δε θα γινόταν το project γιατί είναι το άλλο μου μισό και ο λόγος που αρχίσαμε να κάνουμε ταινίες, κάναμε τόσα χρόνια για άλλους ανθρώπους και κάποια στιγμή θελήσαμε να αρχίσουμε να κάνουμε τις δικές μας.

Απλά βγήκε, καταλαβαίνω τι πάνε να κάνουν τα παιδιά με το new greek wave, μπορώ να σου πω ότι δεν είμαι fan του, καταλαβαίνω την αξία του και μπράβο τους που το κάνουν αλλά δε με ελκύει αυτό.

Ε.Α.: Νιώθεις ότι σε έχει αλλάξει η δημιουργία της ταινίας;

K.K.: Σίγουρα, κάθε ταινία σε αλλάζει και βλέπεις πράγματα διαφορετικά και σε στάδιο επαγγελματικό βλέπεις πώς είναι να δουλεύεις με την Ελλάδα, μαθαίνεις ότι οι άνθρωποι έχουν αξία, όπως και η εμπιστοσύνη που τους δείχνεις. Υπάρχουν  άνθρωποι που μπορείς να εμπιστευτείς και άλλοι που δεν μπορείς να εμπιστευτείς με τίποτα. Βλέπεις, επίσης, ότι στην πρώτη σου ταινία δοκιμάζεις πράγματα. Πήγαμε να κάνουμε μία ταινία με φίλους, αλλά κατά τύχη αγάπησε το σενάριο ο Βαγγέλης ο Μουρίκης και η Έφη η Παπαθεοδώρου και μπήκαν μέσα. Δεν πιστεύαμε ποτέ ότι θα έρθουμε στην Αθήνα με αυτή την ταινία, στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, στην Αυστραλία και στη Νέα Υόρκη, ποτέ δεν πιστεύαμε ότι θα γίνει κάτι τέτοιο, ήταν μια μικρή ταινία ώστε να μάθουμε για να κάνουμε την επόμενη.

Ε.Α.: Ως προς το στυλ της ταινίας, σχολιάζεται η ελληνική οικογένεια και το πώς λειτουργεί, με όλο αυτό το σκοτεινό κομμάτι, αντίθετα όμως με το επικρατές στυλ που βλέπουμε στην Ελλάδα να ανθίζει, εσείς διαλέξατε κάτι άλλο. Δεν ξέρω πόσο αυτό ήταν εσκεμμένο ή απλά προέκυψε...

Κ.Κ.: Απλά βγήκε, καταλαβαίνω τι πάνε να κάνουν τα παιδιά με το new greek wave, μπορώ να σου πω ότι δεν είμαι fan του, καταλαβαίνω την αξία του και μπράβο τους που το κάνουν αλλά δε με ελκύει αυτό. Όταν είναι κανείς 15-16, η προσωπικότητα του δημιουργείται σε εκείνη την πρώτη ηλικία, με τους πρώτους έρωτες. Μεγάλωσα με συγγραφείς όπως ο Poe και με ταινίες φαντασίας όπως του Jarmusch, αυτό προσπαθείς να βγάλεις και σε αυτό που κάνεις, οπότε δεν μπορείς να το αλλάξεις αυτό.  Είναι πολύ δύσκολο για μένα να κάνεις κάτι για να μιμηθείς κάποιον, πρέπει να το κάνεις και δεν ξέρεις αν θα βγει. Το κάνεις και πηδάς.

Ε.Α.: Πώς ήταν το να χρησιμοποιήσεις ένα τόσο οικείο περιβάλλον για σένα όπως ήταν η Σιάτιστα για τα γυρίσματα, ψυχολογικά;

Κ.Κ.: Ήταν παράξενο, υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που βοήθησαν, άγνωστοι και συγγενείς, που χωρίς αυτούς δε θα μπορούσε να είχε γίνει η ταινία, αλλά και άλλοι που μας δυσκόλεψαν. Για μένα ήταν σημαντικό το να χρησιμοποιήσω το σπίτι που δεν ξέρω αν θα υπάρχει η δυνατότητα να συντηρηθεί. Τουλάχιστον έτσι έχει καταγραφεί στην ιστορία ότι αυτό ήταν το σπίτι των γονιών μας. Σε όλο αυτό βοήθησε και η πολύ καλή συνεργασία που είχαμε με το διευθυντή φωτογραφίας, που στήριζε τις επιλογές μου. Η περίοδος που γυρίζαμε ήταν από τις πιο δύσκολες αλλά και ταυτόχρονα από τις πιο ωραίες.

Ε.Α.: Έκανες γυρίσματα στο Λονδίνο και στην Ελλάδα. Πώς μοιάζει και πώς διαφέρει η εμπειρία;

K.K.: Στο Λονδίνο ήταν πολύ πιο εύκολα και ήταν όλα τεχνικά. Στην Ελλάδα δε θα άλλαζα την εμπειρία. Θα έκανα ίσως κάποιες διαφορετικές επιλογές αλλά δε θα το άλλαζα. Και πού δε θα είχαμε προβλήματα; Είμαι τυχερός που είχα την ευκαιρία να κάνω την ταινία μου, καλύτερα να έχεις πολλές εμπειρίες παρά καμία.

Ε.Α.: Με το kickstarter λειτούργησε;

K.K.: Είχαμε βάλει τρία χιλιάρικα αλλά ήταν αρκετά για να καλύψει τις ανάγκες μας. Δεν ξέρω αν θα λειτούργούσε για περισσότερα χρήματα. Ήταν πριν δυο χρόνια, θα ξαναπροσπαθήσουμε κάτι αντίστοιχο για τις επόμενες ταινίες. Το θέμα είναι κατά πόσο το τελικό προϊόν, αν σε χρηματοδοτήσει κάποιος άλλος, θα είναι το ίδιο με αυτό που θέλεις να κάνεις. Ξέρω κάποιες περιπτώσεις που μαγικές ιστορίες κατάφεραν να βρουν παραγωγή αλλά το σενάριο έχασε όλη τη μαγική υπόστασή του και δεν είχαν καμία σχέση με το αρχικό για να μιλήσει στον πολύ κόσμο. Το μόνο που έχει για μένα αξία όμως είναι να προκύψει κάτι που βγάζεις από τον εαυτό σου.

Ε.Α.: Ο ήρωάς σου φάνηκε να διατύπωσε ένα σχόλιο για την ψυχική υγεία και την καλλιτεχνική δημιουργία. Για το πώς ένας άνθρωπος επιμένει παρά τους τεχνοκρατικούς καιρούς να δίνει την ψυχή του στο χαρτί. Ένιωσα ότι ο ήρωας εκφράζει το πώς τον βλέπει ο κόσμος.

Κ.Κ.: Για μένα το θέμα “Ψυχική ασθένεια” είναι καθαρά υποκειμενικό, είναι ένας άνθρωπος που δεν είναι στη νόρμα. Μερικές φορές αυτό που κάνουν οι καθημερινοί άνθρωποι, 9-5 σε μια τράπεζα, αυτό μπορεί να είναι ψυχική ασθένεια. Δεν υπάρχει κάτι χειρότερο για μένα από αυτό. Ο κόσμος της φαντασίας είναι το μόνο που  για μένα έχει αξία, αυτό είναι που μπορείς να δημιουργήσεις. Ας πούμε ένας από τους ήρωές μου, ο Lovecraft, είναι ένας άνθρωπος που μικρός είχε πολλά προβλήματα αλλά δημιούργησε πολλούς φανταστικούς κόσμους από ένα μικρό διαμερισματάκι. Και οι κόσμοι του έχουν δώσει ποίηση σε πολλούς ανθρώπους μέχρι σήμερα, όπως σε μας. O Poe το ίδιο, ήταν αλκοολικός, είναι όμως ο πιο αντιπροσωπευτικός ποιητής του ρομαντισμού στον κόσμο. Τον βλέπουν οι περισσότεροι ως εκπρόσωπο ταινιών τρόμου, αλλά απλά ήθελε να βγάλει λεφτά ο άνθρωπος. Ο κόσμος της φαντασίας για μένα είναι ο κόσμος ο δικός σου, ο δικός μου, είναι κόσμοι που συναντιούνται κάπου, δε σημαίνει ότι ο κόσμος κάποιου είναι πιο σωστός από εκείνον κάποιου άλλου.

Ε.A.: Σε σχέση με τη διανομή στην Ελλάδα;

Κ.Κ.: Δε θα υπήρχε χωρίς κάποιους φίλους στην Ελλάδα. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είχαμε από την αρχή εταιρία παραγωγής και είναι πολύ δύσκολο να ψάχνεις να βρεις εκ των υστέρων κάποιον. Τουλάχιστον όμως όταν κανείς δεν έχει βάλει χρήματα στην ταινία σου, αυτή είναι κάτι δικό σου. Στη Θεσσαλονίκη αναγκαστήκαμε να βιαστούμε έχοντας κάποια τεχνικά προβλήματα στην ταινία για να μπορέσουμε να συμμετάσχουμε και η πρώτη κριτική που είχαμε πάρει ήταν: “Η μεγαλύτερη αρκουδοδηθενιά της χρονιάς” και είπαμε “Οκ, αυτό δε θα πάει καλά”. Αλλά είναι και δικό μας πρόβλημα ίσως, δεν ξέραμε πώς να την προωθήσουμε. ‘Ισως να την προωθήσαμε σαν ταινία τρόμου, που δεν είναι καν ταινία τρόμου, ίσως το trailer να είναι πιο σκοτεινό απ ‘ο,τι έπρεπε. Έχει σημασία από τη μία τι επιλέγεις να προβάλεις εσύ κι από την άλλη πόσο αυτός που πάει να τη δει είναι προετοιμασμένος να έχει ανοιχτό μυαλό. Είμασταν πολύ τυχεροί που είχαμε πολλά παιδιά που βοήθησαν και στο καλλιτεχνικό μέρος αλλά και για να την υλοποιήσουμε. Τη δείξαμε σε μια μεγάλη εταιρεία διανομής, τους άρεσε πάρα πολύ αλλά δεν ήξεραν τι να την κάνουν, την επόμενη εβδομάδα ανοίγουν, Hobbit, ταινίες που έχουν κερδίσει στις Κάννες. Μία μεγάλη αίθουσα έχει 400-500 θέσεις, ούτε έχεις τα λεφτά να τη βάλεις από μόνος σου. Θα έλεγα, όμως, ότι είναι μία εύκολη ταινία.

Ε.Α.: Κινηματογραφικά είναι μία εύκολη ταινία, που ρέει, αλλά ψυχολογικά είναι μία περίπλοκη ταινία. Η φιγούρα του πατέρα είναι μία φιγούρα που μένει.

Κ.Κ.: Είναι ο παππούς μου με τον οποίο μεγάλωσα μαζί με τις ιστορίες του.

Ε.Α.: Ένα άλλο πολύ σημαντικό στοιχείο της ταινίας ήταν η σχέση του ήρωα με τη μητέρα. Πώς θα την περιέγραφες εσύ και πώς νιώθεις ότι ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα της γενιάς μας

Κ.Κ.: Είναι η κλασική σχέση που έχουν τα περισσότερα παιδιά που είναι έξω με τη μάνα. Προσπαθείς να δείξεις ότι την αγαπάς και είσαι καλά αλλά επειδή υπάρχει αυτή η απόσταση που είναι πολύ δύσκολο και το καθημερινό γίνεται εντελώς τυπικό, ένα πράγμα ρομποτικό που πρέπει να γίνει. Η απόσταση μπορεί να ισχύει και για ανθρώπους όμως που δεν τους χωρίζουν χιλιόμετρα, είναι διαφορετικό το τι είναι σημαντικό για την κάθε γενιά. Η μητέρα μου είναι ο καλύτερος άνθρωπος που ξέρω, θέλω να βάλω και στην επόμενη ταινία στοιχεία από το χαρακτήρα της, αλλά είναι πολύ διαφορετικό το τι είναι σημαντικό για εκείνη και το τι για μένα. Για εκείνη είναι η σταθερότητα, να έχεις μία δουλειά μισθωτού, να κάνεις οικογένεια, παιδιά, αυτό, τέλειωσε. Για μένα είναι να κάνεις κάτι δημιουργικό και να σε πάει όπου είναι να σε πάει.

E.A.: Τι σχόλια άκουσες γενικά από τους ανθρώπους που την είδαν;

K.K.: Υπήρχαν κριτικοί που δεν κατάλαβαν καν γιατί πρέπει να υπάρχει αυτή η ταινία. Αλλά σε όσους άρεσε φάνηκε να τους άρεσε ειλικρινά. Π.χ υπήρχε άνθρωπος που πήγε να δει μία ταινία τρόμου και δεν ήταν αυτό που περίμενε. Είχε τα προβλήματά της όντως, βέβαια.

Ε.Α.: Πώς ήταν η συνεργασία με τους Active Member; Πώς συνομιλήσατε σε σχέση με στίχους και σενάριο;

Κ.Κ. Είχαμε κάνει πιο παλιά ένα βίντεο κλιπ, “Το Σκιάχτρο” και από τότε είχαμε πει ότι θέλαμε να κάνουμε μία ακόμα δουλειά μαζί τους. Τους στείλαμε το σενάριο και τους ρωτήσαμε αν θα ήθελαν να γράψουν. Τους άρεσε πολύ και δέχτηκαν. Μετά από 2-3 μήνες λάβαμε ένα διπλό άλμπουμ. Και εντυπωσιαστήκαμε, ταίριαζε τέλεια, ίσως αλλάξαμε μερικά πράγματα στο σενάριο λόγω της μουσικής, ήταν εκπληκτικό. Ο  B.D. Foxmoor είναι ποιητής. Και αυτό που δημιούργησε για την ταινία είναι διαφορετικό από αυτό που κάνει κανονικά, είναι πιο στοιχειωμένο, ταιριάζει απόλυτα, δε θα υπήρχε η ταινία χωρίς αυτό. Υπήρχαν άνθρωποι που δεν τους άρεσε η μουσική, θα ήθελαν να είναι μια κλασική μουσική. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι που να αρέσει σε όλους τελικά, βάζεις αυτό που έχεις μέσα σου και άμα τους αρέσει τους αρέσει.

Ε.Α.: Με τους ηθοποιούς πώς ήταν η συνεργασία;

Κ.Κ.: Επειδή ήταν η πρώτη μου ταινία ήταν ένα πραγματικό σχολείο. Η Έφη Παπαθεοδώρου ήταν καταπληκτική, προώθησε την ταινία όσο μπορούσε και ήταν υπέροχη συνεργάτης, μακάρι να κάνουμε πολλές ταινίες μαζί. Ο Βαγγέλης ο Μουρίκης είναι μεγάλο σχολείο, βλέπεις τι φέρνει και αυτό είναι. Όλοι οι ηθοποιοί έδωσαν το 100% και δεν μπορείς να ζητήσεις τίποτε άλλο. Σε μερικές σκηνές ίσως είναι δικό μου λάθος, δεν είχα την εμπειρία να σκεφτώ κάποια πράγματα, αλλά εκείνοι τα έδωσαν όλα. Λίγοι άνθρωποι είναι τόσο επαγγελματίες και καθόλου ντίβες. Είχαμε και πολλούς αυτοσχεδιασμούς, π.χ. το τραγούδι της Έφης Παπαθεοδώρου. Όταν τα δίνεις όλα σε μία παραγωγή νομίζω οι υπόλοιποι συνεργάτες το καταλαβαίνουν αυτό, ο κεντρικός πρωταγωνιστής Theo Albanis δεν είναι ηθοποιός και για να συμμετάσχει άφησε τη δουλειά του, όλοι βάλαμε ένα μεγάλο στοίχημα κάνοντάς την. Κάνεις το όνειρό σου αλλά κρεμάς και ανθρώπους, σε κάποιο σημείο καταλαβαίνεις ότι δεν είσαι με δυο φίλους και κάνεις ταινία, είναι οι καριέρες τους. Νομίζω ότι αν εμπιστευτείς τους ανθρώπους Θα σου δώσουν κάτι. Και ήταν παράξενο για μένα από εκεί που στο animation τα έκανα όλα μόνος μου, εδώ να μην ελέγχω τίποτα, αυτό είναι το διαφορετικό, σε μία ταινία πρέπει να εμπιστευτείς τους κατάλληλους ανθρώπους.

E.A.: Σκέφτεστε να κάνετε κάτι επόμενο;

Κ.Κ.: Το επόμενο που θα κάνουμε είναι μία ταινία για να την ευχαριστηθούμε, επειδή η προηγούμενη ήταν τόσο δύσκολη και εσωτερική, αυτή θα είναι πιο κοντά στην κωμωδία. Θα διαδραματίζεται στη Θεσσαλονικη και θα θέλαμε να έχουμε και κάποιους ίδιους συντελεστές: Έφη Παπαθεοδώρου, Βαγγέλη Μουρίκη. Θα είναι λίγο blockbuster, λίγο αστείο, ενώ αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να έχουμε  όσο γίνεται καλύτερα εφέ, και να βγει γέλιο. Συν άλλα δύο σενάρια που έχουν να κάνουν με τσίρκο. Γενικά δίνουμε μεγάλη σημασία, σε όλα τα projects, στο εικαστικό. Δεν ξέρεις αν μία ταινία θα αρέσει σαν σενάριο σε όλους, οπότε προσπαθείς τουλάχιστον σε αυτό το επίπεδο να είναι τέλειο.

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
20 ώρες

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos