Τα ψίχουλα της κουλτούρας

Φιλιά λογοκρίνονται στην τηλεόραση, θεούσες και φασίστες θέλουν με το στανιό να επιβάλλουν τί θα βλέπουμε, ψωνάρες και απολιθώματα τη βλέπουν τιμητές της κουλτούρας και του πολιτισμού. Όχι, δεν είναι σενάριο από ταινία φρίκης, ούτε συντηρητική συνομωσία, αλλά φαινόμενα της παρανοϊκής πραγματικότητας που μας περιβάλλει. Και φυσικά όλ’ αυτά δεν ξεπήδησαν από κανένα μαγικό καπέλο εν μία νυκτί αλλά είναι μάλλον τα μουχλιασμένα ψίχουλα από το νωθρό διανοητικό φαγοπότι που συνόδεψε το οικονομικό πάρτι της προηγούμενης δεκαετίας. Και μιας και δεν έχει μπει ακόμα σκούπα στα αποφάγια της σύγχρονης Ελλάδας, είναι φυσικό τα ψίχουλα να αποτελούν εστίες πνευματικής μόλυνσης.

Eπειδή συχνά ακούω επιφωνήματα έκπληξης και οδυρμούς υπαρξιακούς για το πώς φτάσαμε εδώ, πρέπει να σας θυμίσω πως πάντα εδώ ήμασταν. Είχαμε απλώς κλείσει τα μάτια, είχαμε παραδώσει τις αισθήσεις σε μια άρνηση αυτού που συνέβαινε δίπλα λες κι αν στρουθοκαμηλικά χώναμε το κεφάλι στη γη, θα εξαφανιζόνταν οι κακοί μας εφιάλτες. Ήταν όμως ακριβώς αυτή η ανοχή, η ιδέα ότι ο καθένας μπορεί ανερυθρίαστα να κάνει και να λέει ό, τι θέλει που τους επέτρεψε να ζωντανέψουν. Κι αυτό είναι αναγνώστη μου που πληρώνεις σήμερα, γιατί όλοι έχουμε μερίδιο στη δημιουργία αυτής της ανοησίας.

Γράψε κάτι άλλο, κάτι έξυπνο, πιασάρικο, μου λένε μερικές φορές όταν διαβάζουν τα edito του move it, αλλά τί διαφορετικό μπορεί πλέον να ειπωθεί όταν γίνεται αντιληπτό πως ήρθε το τέλος του έξυπνου και του πιασάρικου. Βρισκόμαστε πια στη μετά postmodern φάση μας και μας χρειάζεται ένα νέο λεξιλόγιο. Οι παλιοί ορισμοί δε φτάνουν να περιγράψουν αυτό που ζούμε, οπότε κάντε τη χάρη στον εαυτό σας κι αντί ομφαλοσκόπησης, φτιάξτε νέα τροφή για σκέψη μήπως και οι νέες γεύσεις και μυρωδιές καλύψουν τη δυσοσμία της σαπίλας...