"Τhe rain" season 1: Hype ναι, ουσία όχι.

To hype που ακολουθούσε το «The Rain», το προάλειφε κάπως σαν το νέο «Dark» που σχεδόν από το πουθενά έγινε ένα από τα sleeper hits της τηλεοπτικής σεζόν: ΒορειοΕυρωπαϊκή σειρά, μετα-αποκαλυπτικός κόσμος, χρονικά άλματα, cliffhangers, αρκετά τα κοινά σημεία.

Αρχικά όμως.

Διότι με το που θα ξεκινήσεις (αν δεν το έχεις ήδη κάνει) την Δανική σειρά επιστημονικής φαντασίας του Netflix, θα διαπιστώσεις ότι δεν ανταποκρίνεται στον ενθουσιασμό της αναμονής για κάτι πιθανώς καθηλωτικό.

Ούτε καν.

Είναι μεν ιντριγκαδόρικο (ποιος εξαπέλυσε τον ιό, πως μπορεί να βρεθεί η θεραπεία, πως θα καταφέρει να επιβιώσει η ομάδα των παιδιών που πρωταγωνιστεί), αλλά παρά αρκετές ατμοσφαιρικές στιγμές σε ορισμένα από τα επεισόδια, ποτέ του δεν αποκτά ομοιγενή χαρακτήρα, παρά αρέσκεται σε ένα αλοπρόσαλλο και κάπως επιτηδευμένο κολάζ / αναμάσημα αρκετών κλισέ δυστοπικών ταινιών του είδους, το οποίο δεν μπορεί να υποστηρίξει σε καμία περίπτωση το εντελώς αποσπασματικό σενάριο και φυσικά οι μετριότατες ερμηνείες των νεαρών πρωταγωνιστών που αποδίδουν μονόπαντα και άτεχνα τους πρωταγωνιστικούς ρόλους τους.

Αποτέλεσμα (και) αυτού, οι άφθονες coming of age σκηνές (υπερβολικά πολλές) δείχνουν γλυκερές και αταίριαστες, απλά και μόνο για να καλύψουν κενά στην πλοκή, ενώ θα έπρεπε να αποτελούν αντίστοιξη στην ανθρωποφαγία (κυριολεκτική και μεταφορική) που επικρατεί λόγω των συνθηκών.

Προς το τέλος, η σειρά προσπαθεί να απεγκλωβιστεί από τις κλισέ καταστάσεις και τις ράθυμες εξελίξεις, αλλά διακόπτεται κάπως απότομα και ίσως η δεύτερη σεζόν να αποδειχθεί με καλύτερο ρυθμό και πιο ευρηματική. Αν του την δώσουμε την ευκαιρία, τελικά.