"Borderliner" season 1: Στιβαρό σκανδιναβικό θρίλερ

Σύνοψη: Ο Nikolai Andreassen είναι αστυνομικός της νορβηγικής αστυνομίας. Έχοντας αναλάβει την διαλεύκανση της δολοφονίας μιας μυστικής πράκτορα, καταλήγει στο ότι ο δολοφόνος είναι ο Sven Lindberg, υψηλόβαθμο στέλεχος της αστυνομίας. Τότε, ο Nikolai θα οδηγηθεί σε υποχρεωτική άδεια, αφού ο άνθρωπος που θα καταδώσει είναι μέντορας πολλών αστυνομικών στο τμήμα του. Θα πάει να μείνει στον αδερφό του, τον Lars, που μεγαλώνει μόνος τα παιδιά του. Θα εμπλακεί όμως σε μία νέα υπόθεση δολοφονίας, ενός κατοίκου της περιοχής, του Tommy, την οποίαν θα προσπαθήσει να καλύψει εξαιτίας της ενοχής μέλους της οικογενείας του.

Άποψη: Οι Σκανδιναβοί έχουν αποδείξει τα τελευταία χρόνια πόσο καλά κατέχουν το είδος του θρίλερ μυστηρίου. Απόδειξη αυτού είναι ότι στην λογοτεχνία των αστυνομικών μυθιστορημάτων κεντρικές μορφές έχουν γίνει ο νορβηγός Jo Nesbo και η σουηδή Camilla Lackberg. Όταν λοιπόν βγαίνει μία νέα νορβηγική σειρά, το «Borderliner»  («Grenseland» ο νορβηγικός τίτλος), και μάλιστα από το Netflix σίγουρα έχεις πολλές απαιτήσεις και ευτυχώς καταφέρνει να τις εκπληρώσει μία προς μία.

Η σειρά 8 επεισοδίων της Megan Gallagher αρχικά προβλήθηκε από το TV2 στην Νορβηγία και στην συνέχεια μέσα από το Netflix έγινε διεθνώς διαθέσιμο. Η σειρά αξιοποιεί στοιχεία από τις κλασικές αφηγήσεις ταινιών μυστηρίου και των ταινιών noir, όπως και πολλά κλισέ του είδους, ωστόσο καταφέρνει να αποκτήσει την δική του ταυτότητα. Ο βασικός λόγος είναι ότι δεν μένει στην αποκάλυψη του δολοφόνου του Tommy, και στην κάλυψη των στοιχείων που έπειτα επιχειρεί ο Nicolai. Πάνω από όλα είναι μία εξερεύνηση στον ψυχισμό των ηρώων, στα αντικρουόμενα συναισθήματα με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι και κυρίως με αυτό της ενοχής.

Ο Nicolai, τον οποίον ερμηνεύει υποδειγματικά ο Tobias Santelmann («Kon-Tiki», «The Last Kingdom»), ίσως μία από τις καλύτερες τηλεοπτικές ερμηνείες της χρονιάς, μετεωρίζεται ψυχολογικά και ταλαντεύεται ανάμεσα στο ηθικά σωστό και λάθος και στο τι ορίζει η ανθρώπινη ψυχή, η οποία μπορεί να απομακρύνει τον καθένα από αυτό που θεωρητικά πρέπει να κάνει. Πρόκειται για έναν ήρωα με σάρκα και οστά, βγαλμένο από την πραγματικότητα, με τις δύσκολες αποφάσεις που καλείται να πάρει ο καθένας. Αντιστοίχως, ο αδερφός του (Benjamin Helstad) και ο πατέρας του  (Bjorn Skagestad) επίσης είναι πολυσύνθετες προσωπικότητες, που σπάνια θα έβρισκε κανείς σε μία τυπική αστυνομική σειρά, όπου ο ρόλος του θύτη και του θύματος, του αθώου και του ενόχου είναι διακριτοί. Στην περίπτωση αυτή, οι ρόλοι συνυπάρχουν σε κάθε άνθρωπο, κανείς χαρακτήρας δεν μπορεί να περιοριστεί κάτω από μία ταμπέλα.

Η σκηνοθεσία, με τα πλονζέ πλάνα που ταπεινώνουν τους ήρωες, και το μοντάζ δημιουργούν μία διαρκή αίσθηση αγωνίας, με έναν γρήγορο αλλά ποτέ βιαστικό ρυθμό. Ένα ακόμη θετικό στοιχείο είναι ότι ο αστυνομικός είθισται κάτω από την ανδρική, ετερόφυλη ματιά που διαπερνά τις περισσότερες ταινίες και σειρές, να είναι ένας μάτσο άνδρας, που αυτομάτως στο συλλογικό ασυνείδητο ακόμα και αν δεν δηλώνεται ευκρινώς, η αρρενωπότητά του συνδέεται άρρηκτα με την ετεροφυλοφιλική φύση του. Αντιθέτως, στο «Borderliner» ο μάτσο πρωταγωνιστής είναι ομοφυλόφιλος καταρρίπτοντας με αυτόν τον τρόπο δύο στερεότυπα. Πρώτον αυτό της αρρενωπότητας που συνδέεται με την ετεροφυλοφιλία και δεύτερον του ομοφυλόφιλου που στην μικρή και μεγάλη οθόνη παρουσιάζεται ως έρμαιο των σεξουαλικών του ορέξεων, χωρίς κανένα άλλο στοιχείο να τον αυτοπροσδιορίζει. Ο Nicolai είναι πάνω από όλα ένας άνδρας που παλεύει μέσα του με το τι πρέπει να κάνει, και μέσα από λίγες σκηνές με τον σύντροφό του αντιλαμβανόμαστε την σεξουαλική του ταυτότητα. Μία σειρά που αξιοποιώντας τα κλισέ στοιχεία του είδους, καταλήγει να τα ξεπεράσει με απόλυτη επιτυχία.