ΣΕΙΡΕΣ

"The Crown" s02 - Συνεχίζει ακάθεκτο και αρέσει!

Δημοσίευση: 19 Φεβ. 2018, 15:00
Συντάκτης:

Έχοντας ήδη στεφθεί με απόλυτη επιτυχία, το The Crown συνεχίζει ακάθεκτο να εντυπωσιάζει κοινό και κριτικούς, αναπλάθοντας την ιστορία της Βασίλισσας Ελισάβετ της Αγγλίας χωρίς να θυσιάζει τα στοιχεία που την έκαναν από την αρχή να ξεχωρίσει ανάμεσα στην πληθώρα σειρών του Netflix. Και αν νομίζατε ότι δεν θα σας ενδιέφερε ποτέ και για κανέναν λόγο η Βασιλική Οικογένεια, ξανασκεφτείτε το!

Στον δεύτερο κύκλο ξεναγούμαστε στην δεύτερη δεκαετία βασιλείας της Ελισάβετ, την περίοδο 1957 με 1965, που την βρίσκει πιο ετοιμοπόλεμη και σίγουρη για τον εαυτό της και για τον ρόλο της στην διακυβέρνηση του κράτους, ο οποίος είναι περισσότερο ασαφής παρά κομβικός. Ένα ταξίδι μοναρχίας που αποκαλύπτεται ιδιαίτερα μοναχικό αφού η Ελισάβετ θα πρέπει να είναι και σύζυγος και μητέρα, αδερφή, κόρη και πάνω από όλα να υπηρετεί το Στέμμα. Ο Πίτερ Μόργκαν, μετά το σχετικό The Queen με την Έλεν Μίρεν, βρήκε στο πρόσωπο της Κλερ Φόι την Βασίλισσα που έψαχνε με σκοπό να αφηγηθεί τα νεώτερα χρόνια της και όλα τα συμβάντα που σημάδεψαν αυτές τις πρώιμες δεκαετίες της Βασιλείας της, και που διαμόρφωσαν το Παλάτι έτσι όπως το ξέρουμε σήμερα.

Αντλώντας υλικό από πραγματικά γεγονότα και σε συνδυασμό με καλογραμμένη μυθοπλασία, το The Crown καταφέρνει να απομυθοποιήσει τους Βασιλικούς χαρακτήρες στοχεύοντας πρωτίστως στην ιδιότητα τους ως άνθρωποι, ξεσκεπάζοντας το περιτύλιγμα πλούτου και φήμης που τους περιβάλλει και που τους κρατά αιχμάλωτους όπως προστάζουν οι τύποι. Ενδόμυχα όμως, τους τριβελίζουν τα κοινά συναισθήματα ζήλειας, έχθρας, αγάπης, συμπόνιας και ανασφάλειας ακόμα και αν το πρόσωπό τους δείχνει ατρόμητο μπροστά στις επιθέσεις του τύπου.

Κάθε ένα από τα δέκα, συνολικά, επεισόδια παρουσιάζουν με ήρεμο ρυθμό, έναν ρυθμό που αρμόζει στην καταγωγή των βασιλέων, τα σημαντικότερα πολιτικά και κοινωνικά τεκταινόμενα της εποχής, από μια σκοπιά που ταιριάζει περισσότερο στην ανθρωπολογία παρά σε ξύλινο μάθημα ιστορίας. Κάτι που θα ήταν δόκιμο αν μιλούσαμε για ντοκιμαντέρ και όχι για δραματική σειρά, στην οποία η μεροληψία και η ωραιοποίηση των καταστάσεων είναι αναπόφευκτη, αφού η Βασιλική Οικογένεια εξακολουθεί να έχει μεγάλη επιρροή και δύναμη, ειδικά σε τέτοιες περιπτώσεις που θα μπορούσαν εν δυνάμει να βλάψουν την εικόνα τους.

Παρόλα αυτά, από άποψη αισθητικής το The Crown δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο ρεαλιστικό. Πολυτελέστατα σκηνικά και μεγαλεπήβολα κτίρια είναι το κύριο φόντο για τα «πικάντικα» και τα πολιτικά σκάνδαλα, αλλά αποτελούν και το πλαίσιο της σχέσης της Βασίλισσας και του Δούκα του Εδιμβούργου (Ματ Σμιθ), ενός άντρα που αγαπάει την γυναίκα του αλλά δεν μπορεί να χωνέψει το γεγονός ότι πρέπει να ζει στη σκιά της για μια ζωή. Το καθήκον της βασιλείας, μπορεί να αποπνέει αέρα χλιδής και δόξας, δεν παύει όμως να είναι αδίστακτο σε προσωπικό επίπεδο, σχεδόν αβάσταχτο.

Και αν ακόμα οι έννοιες Βασίλισσα και Παλάτι σας ακούγονται ξεπερασμένες για τις μέρες μας, μετά το τέλος του κύκλου θα καταλάβετε γιατί στην Αγγλία είναι τόσο θεμελιώδης θεσμός και τον υπερασπίζονται με σθένος. Και αφού το The Crown αποφάσισε να ασχοληθεί με ένα θέμα-κόλαφο δεν θα μπορούσε παρά να βγάλει ένα αποτέλεσμα γεμάτο κύρος για να αποδείξει ακόμα μια φορά ότι οι σειρές εποχής, όπως και οι Βασιλιάδες, δεν θα ξεπεραστούν ποτέ.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

imaginary, από την Spentzos imaginary, από την Spentzos