The ritual

Σύνοψη: Τέσσερις φίλοι, ο Luke, ο Phil, ο Hutch και ο Dom, αποφασίζουν να κάνουν ένα ταξίδι στο Σάρεκ, στη βόρεια Σουηδία τιμώντας με αυτόν τον τρόπο τον πέμπτο της παρέας, τον Rob, που ήταν επιθυμία του αυτό το ταξίδι, την οποία δεν πρόλαβε να πραγματοποιήσει καθώς 6 μήνες νωρίτερα σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια μίας ληστείας σε μαγαζί. Όταν αποφασίσουν να διασχίσουν τελικά το δάσος, θα έρθουν αντιμέτωποι με ανεξήγητα και περίεργα γεγονότα, σε μία προσπάθεια επιβίωσης.

Άποψη: Βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Adam Nevill του 2011, το «The Ritual» είναι ένα μεταφυσικό θρίλερ σαν τόσα άλλα. Σκηνοθετημένο από τον David Bruckner (The Signal, V/H/S), ο οποίος στην ουσία πραγματοποιεί ντεμπούτο ως αυτόνομος σκηνοθέτης –οι προηγούμενες ταινίες ήταν ή σε συνεργασία με άλλους ή ήταν ταινίες ανθολογίας και σκηνοθετούσε μία από τις ιστορίες-, διαθέτει μία πολύ γνώριμη υπόθεση. Τέσσερις φίλοι, ένα δάσος και πολλά μυστηριώδη γεγονότα και πλάσματα που θα προσπαθούν να εξολοθρεύσουν έναν έναν από την παρέα. Επιρροές είναι εμφανείς από το The Blair Witch Project και το προπέρσινο The Forest με την Natalie Dormer (Game of Thrones), αφού και οι τρείς ταινίες έχουν στον πυρήνα τους μία ιστορία μεταφυσικού τρόμου τοποθετημένο σε ένα μυστηριώδες δάσος. Ακόμα θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπάρχουν κοινά με το Deliverance («Όταν ξέσπασε η βία»), στο οποίο πάλι τέσσερις φίλοι (μεταξύ των οποίων  ο Jon Voight και ο Burt Reynolds) πηγαίνουν εκδρομή έχοντας να αντικρούσουν ακραία ξεσπάσματα βίας. Αποπνέει την ίδια macho λογική, του άνδρα που καλείται να τα βάλει με θεούς και δαίμονες προκειμένου να επιβιώσει όσο οι γυναίκες είναι σπίτι, περιμένοντάς τους να επιστρέψουν, αν δηλαδή τα καταφέρουν.

Το  θετικό ωστόσο στην ταινία είναι ότι σε αρκετές στιγμές δεν παίρνει τον εαυτό  της τόσο στα σοβαρά, αλλά ενυπάρχει ένα είδος πλάκας ή αυτοειρωνείας το οποίο την καθιστά κάπως πιο ανάλαφρη, κάνοντας τους ήρωες να μοιάζουν πιο πολύ βγαλμένοι από το Goonies αναζητώντας το θησαυρό, παρά να προσπαθούν να προστατευθούν από ένα αόρατο κακό που σπέρνει τον τρόμο και τον θάνατο. Είναι ενδιαφέρων ο τρόπος με τον οποίον χρησιμοποιείται το στοιχείο της ενοχής, καθώς αν και ποτέ δεν λέγεται από την παρέα, σαν ένα είδος ομερτά, όμως όπως βλέπουμε στο flashback στην πρώτη σκηνή της ταινίας, ευθύνες για τον θάνατο του Rob (Paul Reid) έχει ο Luke σε μία πολύ καλή ερμηνεία από τον Rafe Spall (Prometheus, The Big Short, στο χριστουγεννιάτικο επεισόδιο του Black Mirror), διότι ήταν παρών στην ληστεία και δεν βοήθησε τον φίλο του. Οι ευθύνες λοιπόν τον κατατρέχουν στο δάσος, πιο πολύ τρέχει να ξεφύγει από αυτές παρά από τα μυστήρια πλάσματα που τον καταδιώκουν σαν άλλες Ερινύες. Αν και ενδιαφέρουσα η ιδέα του πόσο πολύ κυνηγούν τους ανθρώπους οι ευθύνες τους, σε σημείο να τρέμουν να τις αντιμετωπίσουν, εντούτοις η ιδέα αυτή δεν εκμεταλλεύεται σεναριακά στο βαθμό που θα μπορούσε. Μία όχι τόσο πρωτότυπη ταινία τρόμου, με ενδιαφέροντα όμως μεμονωμένα στοιχεία

Παύλος Γκουγιάννος