Φεστιβάλ Ρώμης 17: "Trouble no more" - Κριτική

Τον Νοέμβριο του 1978, ο Bob Dylan είδε τον Χριστό σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στο Tουσόν της Αριζόνα. Μετά από αυτή τη θεία συνάντηση, ξεκίνησε η φάση της καριέρας του που ακόμα και οι πιο σκληροπυρηνικοί θαυμαστές του αντιμετωπίζουν συνήθως με ένα ελαφρύ μειδίαμα: τα  “Gospel Years”. O Dylan, ως αναγεννημένος Χριστιανός, κυκλοφόρησε τρία άλμπουμ  - Slow Train Coming (1979), Saved (1980) και Shot of Love (1981) – τα οποία ξένισαν το κοινό του και προκάλεσαν φρενίτιδα στον τύπο. Οι θαυμαστές του δεν ήξεραν πώς να διαχειριστούν αυτή τη νέα εκδοχή του αγαπημένου τους τραγουδοποιού, με πολλούς από αυτούς να νιώθουν μάλιστα προδομένοι.

Χρησιμοποιώντας ακυκλοφόρητο υλικό από την περιοδεία του 1980, το “Trouble No More” είναι ένα concert movie, αλλά όχι με την παραδοσιακή έννοια του όρου. Ζωντανές εκτελέσεις τραγουδιών εκείνης της περιόδου αντιπαραβάλλονται με σκηνές όπου ένας ιερέας, τον οποίο υποδύεται ο Μάικλ Σάνον, κηρύττει τον λόγο του Θεού σε ένα ποίμνιο που δεν βλέπουμε ποτέ.

Το μήνυμα είναι προφανές: ο Bob Dylan, σε εκείνη την φάση της καριέρας του, ήταν ένας πραγματικός ιεροκήρυκας. Αυτό ένιωθε, αυτό ήθελε να κάνει και δεν τον ένοιαξε αν θα έχανε μέρος του κοινού του, όπως είχε αποδείξει και το 1966, όταν έπιασε ηλεκτρική κιθάρα και προκάλεσε σάλο στον κόσμο της folk. Απλά, αυτή τη φορά, έπιασε τα θεία, την Αποκάλυψη και τα gospel!

Έχοντας στο πλευρό του μια στιβαρή μπάντα, είναι φανερό ότι πραγματικά το χαίρεται στην περιοδεία που παρακολουθούμε στο “Trouble No More”: τραγουδάει, παίζει κιθάρα, φυσαρμόνικα και πιάνο με ένα πάθος που δεν ήταν μέχρι τότε χαρακτηριστικό του και σκάει και πολλά ειλικρινή χαμόγελα! Είναι τόσο μακριά από τις παγιωμένες εικόνες που έχουμε για τον Dylan, αυτή με τα Rayban και το ειρωνικό coolness ή του σεβάσμιου -Νομπελίστα πλέον -γερόλυκου, που κάνει αμέσως εντύπωση σε όποιον θεατή δεν είναι εξοικειωμένος με αυτή τη φάση του. Είναι πιο ανθρώπινος, πιο προσιτός και συμπαθής από ποτέ!

Ο ιεροκήρυκας του Σάνον που παραδίδει τα φλογερά του κηρύγματα, τα οποία είναι εξαιρετικά γραμμένα από τον συγγραφέα Λουκ Σάντε, είναι κι αυτός, με τον τρόπο του, ένας ροκ σταρ που διαμορφώνει τις συνειδήσεις των πιστών του. Ο ρόλος αυτός είναι κομμένος και ραμμένος για τον δυο φορές υποψήφιο για Όσκαρ, ο οποίος για μια ακόμη φορά επιδεικνύει τη σπουδαία υποκριτική του στόφα και την ακρίβεια με την οποία προσεγγίζει το υλικό του.

Όμως, η παρουσία του γνωστού ηθοποιού δεν σημαίνει ότι το “Trouble No More” είναι μια ταινία που μπορεί να απευθυνθεί σε όλους. Αφορά κυρίως τους θαυμαστές του Dylan και όσους ενδιαφέρονται για την προσωπικότητα και το έργο του, αλλά δεν έχουν αποφασίσει ακόμα αν τον συμπαθούν ή όχι. Ίσως, μετά από το “Trouble No More” να στραφούν προς την πρώτη κατεύθυνση!

6,5 / 10