Σύνοψη: Η αληθινή ιστορία του τελωνειακού πράκτορα Ρόμπερτ Μαζούρ, που δουλεύοντας για χρόνια ως μυστικός, βοήθησε να εξαρθρωθεί το καρτέλ του Μεντεγίν στην Αμερική της δεκαετίας του ’80.

Άποψη: Οι ταινίες με μυστικούς αστυνομικούς δεν είναι σπάνιες στο Χόλιγουντ. Από την εποχή του White Heat, μέχρι το Prince Of the City, to Donnie Brasco, ή το Narc, είναι ένα πιασάρικο θέμα. Μέχρι και ο Ντάνιελ Ράντκλιφ έπαιξε σε μία, στο συμπαθές Imperium.

To The Infiltrator ξεκινά με δυο άσους στο μανίκι. Την συναρπαστική, αληθινή ιστορία του Μαζούρ, που σήμερα είναι έμμεσα στην μόδα, ελέω Εσκομπάρ και Narcos. Και τον εξαιρετικό Μπράιαν Κράνστον (Breaking Bad) στον κόντρα ρόλο του να κυνηγά αυτός τους ναρκέμπορους.

Ο σκηνοθέτης Μπραντ Φούρμαν (The Lincoln Lawyer) κάνει ότι θα περιμέναμε από μια τέτοια ιστορία. Φτιάχνει πιστευτά 80’s, παρέχει όλη αυτή την γοητευτική –στο σινεμά- ζωή των κακοποιών, με την υπερβολική χλιδή, κιτς, παράνοια και βία. Δημιουργεί το ανάλογο σασπένς και παίρνει βοήθεια από εξαιρετικές ερμηνείες. Δίπλα στον Κράνστον βρίσκεται το πολυεργαλείο που λέγεται Τζον Λεγκουιζάμο (Carlito’s Way) και η Ντάιαν Κρούγκερ (Inglourious Basterds)

Υπάρχουν σκηνές που λειτουργούν. Σε ένα μπορντέλο, ο παντρεμένος Μαζούρ δεν θέλει να πάει με μία πόρνη, όπως οι «φίλοι» του από το καρτέλ, λέγοντας ότι ετοιμάζεται να παντρευτεί, αναγκάζοντας την υπηρεσία να του βρει άρον-άρον μια «σύζυγο» με όλο το ρίσκο που εμπεριέχει μια τέτοια κίνηση. Ή όταν βγαίνει για φαγητό με την αληθινή γυναίκα του και πέφτει πάνω σε έναν από τους Κολομβιάνους. Για να μην αποκαλυφθεί, αναγκάζεται να βγάλει μπροστά στην γυναίκα του, έναν εξαιρετικά βίαιο χαρακτήρα κάνοντας την να τρομάξει αληθινά, βλέποντας έναν άνθρωπο που αυτή δεν γνώρισε ποτέ.

Από την άλλη υπάρχουν σκηνές που υποτίθεται παράγουν σασπένς, αλλά όπως παρουσιάζονται, έτσι ακατανόητα εξαφανίζονται από την πλοκή, όπως ένας πράκτορας της CIA, ή μια τελετή βουντού, κάνοντας σε να αναρωτιέσαι πως και γιατί. Αυτό είναι και το πρόβλημα της ταινίας, που είναι περισσότερο μπερδεμένη από ότι χρειάζεται, με πάμπολλα ονόματα και ασταμάτητες αλλαγές στις τοποθεσίες, που μέχρι να καταλάβεις ποιοι και που είναι, έχεις βγει από το κλίμα της αφήγησης. Φυσικά, αυτό το τρενάκι δεν αφήνει πολύ χρόνο για να γίνουν οι χαρακτήρες από χάρτινοι, αληθινοί. Επίσης, είναι πια κουραστικό να βλέπεις ταινίες εποχής με εκείνο το ενοχλητικό ποτ-πουρί από επιτυχίες της εποχής να πέφτουν άστοχα εδώ και εκεί, προσπαθώντας να σου πουν «Έι, είσαι στα 80’s τώρα» Άμα ξανακούσω έστω μια φορά ακόμη το Pusherman σε ταινία, θα το σιχαθώ. Και ας λατρεύω τον Κέρτις Μέιφιλντ.

Το The Infiltrator δεν φέρνει κάτι το καινούργιο στο είδος. Σίγουρα δεν είναι κακό. Έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία, εξαιρετικές ερμηνείες και καλή ατμόσφαιρα. Αλλά ο Φούρμαν έμπλεξε το σενάριο τόσο, που ούτε αυτός δεν μπόρεσε να βγάλει άκρη, κάνοντας μια μπερδεμένη ταινία. Χαρακτηριστικό είναι ότι όταν μου ζητήθηκε να γράψω γι αυτήν, έκατσα και την είδα παρότι την είχα πρωτοδεί πριν τέσσερις μήνες. Δεν θυμόμουν τίποτε, γιατί δεν μου είχε αφήσει τίποτε. 

Bασίλης Παπαστεργίου

Πρώτη δημοσίευση: 11 Οκτ. 2017, 21:47
Ενημέρωση: 11 Οκτ. 2017, 21:47
Τίτλος:
The infiltrator (Ο προδότης)
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
127
Εταιρία διανομής: 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
1 ημέρα

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos