Ζαν Πιερ & Λικ Νταρντέν: "Η Αντέλ μπορεί να ανοίξει τις πιο δύσκολες καρδιές"

Ο Ζαν-Πιέρ Νταρντέν γεννήθηκε στο Βέλγιο τον Απρίλιο του 1951, ενώ ο Λυκ το Μάρτιο του 1954. Μαζί έχουν σκηνοθετήσει αμέτρητα ντοκιμαντέρ, ενώ το 1994, ίδρυσαν την εταιρία παραγωγής  Les Films du Fleuve. Αποτελέσματα: Δύο Χρυσοί Φοίνικες στις Κάννες (Rosetta/1999 & L’enfant/2005), Mέγα Βραβείο στις Κάννες για το Παιδί με το ποδήλατο/2011 και σεναρίου για την Σιωπή Της Λόρνα/2008, καθώς επίσης και οσκαρική γυναικεία υποψηφιότητα ερμηνείας για την Μαριόν Κοτιγιάρ στο «Δύο Ημέρες, Μία Νύχτα/2014)». Μίλησαν για το νέο φιλμ τους, «Άγνωστο κορίτσι»: 

Πως προέκυψε το Άγνωστο Κορίτσι;

Ζαν Πιέρ: Στην αρχή, είχαμε ένα χαρακτήρα, μία γιατρό με το όνομα Τζένι. Το συζητούσαμε για πολλά χρόνια. Μία γιατρός που αισθάνεται ενοχές για το θάνατο μιας νεαρής μετανάστριας και προσπαθεί να ανακαλύψει ποιά είναι για να μη ταφεί ανώνυμα. Για να μην εξαφανιστεί σαν να μην έχει υπάρξει ποτέ.

Λυκ: Η Τζένη νοιώθει υπεύθυνη, ένοχη. Αρνείται να μην κάνει τίποτα, αρνείται να πει «δεν είδα τίποτα, δεν άκουσα τίποτα». Η Τζένι φροντίζει τους ασθενείς της, ακούει τα σώματα τους.

Πόσο σημαντικό ήταν για εσάς να γυρίσετε το Άγνωστο Κορίτσι;

Λυκ: Πολύ. Οι χαρακτήρες υπομένουν πολλές ψυχοσωματικές αντιδράσεις: ζαλάδες, στομαχόπονους, κρίσεις επιληψίας. Το σώμα αντιδρά πάντα πρώτο: μιλά, εκφράζει πράγματα που τα λόγια δε μπορούν να περιγράψουν. Η Τζένι προσπαθεί πολύ να απαλύνει τους ασθενείς της που υποφέρουν, ενώ ταυτόχρονα αναζητά την ταυτότητα του άγνωστου κοριτσιού.

Ζαν Πιέρ: Θέλαμε η Τζένη να είναι ένας άνθρωπος που ακούει τους ασθενείς της και τα σώματα τους και χάρη στο ταλέντο της καταφέρνει να εκμαιεύσει την αλήθεια.

Στην αρχή της ταινίας, η Τζένι λέει στο Ζυλιέν, τον ασκούμενο της, ότι πρέπει πάντα να είσαι πιο δυνατός απο τα συναισθήματα σου. Όσα ακολουθούν όμως, έρχονται σε αντιπαράθεση με αυτό τον ισχυρισμό.

Λυκ: Όπως κάθε γιατρός, η Τζένι δεν πρέπει να εμπιστεύεται τα συναισθήματα της όταν κάνει μια ιατρική διάγνωση, αλλά μπορεί να χρειαστούν στην αλληλεπίδραση με τους ασθενείς της ώστε να τους βοηθήσει κι ακόμη περισσότερο στην έρευνα της για την ταυτότητα του νεκρού κοριτσιού. Κατά κάποιο τρόπο και η Τζένι είναι ένα «άγνωστο κορίτσι». Δε γνωρίζουμε τίποτα για το παρελθόν ή την προσωπική της ζωή.

Ζαν-Πιέρ: Την παρακολουθούμε να παίρνει απόφαση ζωής, καθώς απορρίπτει μια καλή επαγγελματική ευκαιρία γιατί πιστεύει ότι μόνο από τη θέση που βρίσκεται τώρα μπορεί να ανακαλύψει την ταυτότητα του νεκρού κοριτσιού. Αυτό είναι το μόνο που χρειάζεται να ξέρουμε για εκείνη. Όταν πρωτογράφαμε το σενάριο είχαμε συμπεριλάβει διάφορες λεπτομέρειες για τη ζωή της, οι οποίες όμως έδειχναν ασήμαντες για την ιστορία που θέλαμε να πούμε.

Λυκ: Η Τζένι νοιώθει στοιχειωμένη από το άγνωστο κορίτσι κι αυτό είναι που την κάνει τόσο αποφασισμένη και υπομονετική στην έρευνα της. Αυτό μας ενδιέφερε στην ιστορία. Κατά κάποιο τρόπο και οι ασθενείς της Τζένι είναι θύματα της κοινωνικής ανασφάλειας. Αυτοί οι χαρακτήρες υπάρχουν σήμερα και είναι μέρος της κοινωνίας που τους εξαίρεσε βίαια. Ωστόσο, δε θέλαμε να είναι «κοινωνικές περιπτώσεις». Είναι άνθρωποι.

Το Άγνωστο Κορίτσι λαμβάνει χώρα στην επαρχία της Λιέγης.

Ζαν-Πιέρ: Από την Υπόσχεση ακόμη το 1996, έχουμε γυρίσει όλες μας τις ταινίες εκεί. Ακόμη και πριν γράψουμε το σενάριο, όταν είχαμε απλά μια γενική ιδέα για μια γιατρό, γνωρίζαμε ότι η ταινία θα γυριζόταν δίπλα στον αυτοκινητόδρομο της Λιέγης και τον ποταμό Μεύση. Η τοποθεσία προέκυψε πριν το σενάριο.

Λυκ: Μας ενέπνευσε ο αυτοκινητόδρομος. Τα αυτοκίνητα παιρνούν ασταμάτητα και με μεγάλη ταχύτητα σ’ αυτό το δρόμο, όπως ο κόσμος ακολουθεί την πορεία του, αγνοώντας τι συμβαίνει γύρω τους και στη ζωή της Τζένι.

Μετά τη συνεργασία σας με τη Σεσίλ Ντε Φρανς στο «Παιδί με το ποδήλατο» και τη Μαριόν Κοτιγιάρ στο «Δύο ημέρες, μία νύχτα», σκηνοθετείτε την Αντέλ Χανέλ στο «Άγνωστο Κορίτσι».

Λυκ: Γνωρίσαμε την Αντέλ στο Παρίσι, όπου μόλις είχε κερδίσει βραβείο για το Suzanne. Είχαμε ανταλλάξει μόλις λίγες κουβέντες όταν αποφασίσαμε ότι είναι η γιατρός μας. Μπορούσε να ενσαρκώσει τα νιάτα σε συνδυασμό με την αφέλεια, μια αθωότητα ικανή να ανοίξει και τις πιο δύσκολες καρδιές.

Ζαν-Πιέρ: Κάναμε πρόβες για τέσσερις εβδομάδες με τους ηθοποιούς πριν τα γυρίσματα. Η Αντέλ βρισκόταν εκεί καθημερινά σ’αυτή τη ζωτικής σημασίας διαδικασία, κάνοντας συνεχώς ερωτήσεις και προτείνοντας πράγματα. Είναι ταυτόχρονα αυθόρμητη, απρόβλεπτη κι ανοιχτόκαρδη. Η δημιουργικότητα της μας έδωσε λύσεις που δεν είχαμε σκεφτεί.