Σύνοψη: Σχεδόν μια 15ετία μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004, το κάποτε εντυπωσιακό Ολυμπιακό Χωριό δεσπόζει ερειπωμένο, με τις εγκαταλελειμμένες εγκαταστάσεις του να στεγάζουν παρέες ντόπιων παιδιών και εφήβων της γειτονιάς, που προσπαθούν να βρουν τρόπους να σπαταλήσουν το χρόνο τους κάτω από τον καυτό, καλοκαιρινό ουρανό της Αττικής. Ο νεαρός Δημήτρης περνά τις μέρες του ανάμεσα σε μια επισφαλή δουλειά, αυτοσχέδιους αγώνες πάλης με τους φίλους του και σεξουαλικές συνευρέσεις με την Άννα, ψάχνοντας να βρει τη θέση του στον κόσμο…

Άποψη: Μετά από μια εντυπωσιακή πορεία στα διεθνή φεστιβάλ, κάποια εκ των οποίων αυτά του Τορόντο, του Σαν Σεμπαστιάν και της Βαρσοβίας, το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Σοφίας Εξάρχου, στο οποίο υπογράφει και το σενάριο,  βρίσκει επιτέλους το δρόμο του και για τις ελληνικές αίθουσες. Οι ήρωες του Park, κυρίως αγόρια στην προ-εφηβική και εφηβική ηλικία, περιπλανιούνται άσκοπα στις, άλλοτε μεγαλειώδεις, μα τώρα παρηκμασμένες και ερημικές αθλητικές εγκαταστάσεις (συμβολίζοντας την άνοδο και την πτώση μιας ολόκληρης χώρας) και βρίσκονται εγκλωβισμένοι μέσα στο, υπαρκτό και νοητό, οικοδόμημα, που φυλακίζει τους ίδιους και τα όνειρά τους. Η ‘χαμένη γενιά’ των ‘00s, παιδιά των οποίων το μέλλον διαγράφεται ζοφερό μπροστά τους, οδεύουν προς την ενηλικίωση μέσα σε μια βάρβαρη και σκληρή καθημερινότητα και παλεύουν συνεχώς μεταξύ τους, για να διοχετεύσουν ο ένας προς τον άλλο την οργή που βράζει μέσα τους, ίσως γιατί δε μπορούν να τα βάλουν με τον πραγματικό εχθρό (τον οποίο όμως η ταινία, πέρα από μερικές ισχνές απόπειρες, δεν καταφέρνει να σκιαγραφήσει).

Το Park δεν είναι όμως μια πολιτική ταινία: η, σαν βγαλμένη από το σύμπαν του Larry Clark και του Harmony Korine, νιχιλιστική ματιά του στην Ελλάδα της κρίσης προσεγγίζει με ωμό ρεαλισμό την ‘no future’ γενιά της ανεργίας, μια γενιά που προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σε μια κοινωνία σε σήψη, αντιπαραβάλλει δε τη δική τους πραγματικότητα με τη στρεβλή εικόνα του ασταμάτητου γλεντιού και ‘greek nightlife’ που έχουν οι ξένοι τουρίστες, με τον, αγαπημένο του Vinterberg, Thomas Bo Larsen να κάνει guest εμφάνιση σε μια όμως μάλλον αχρείαστη σεναριακή τροπή. Εξαιρετική η πρωταγωνιστική ερμηνεία του νεαρού Δημήτρη Κίτσου, που με το απεγνωσμένο βλέμμα και τη βιαιότητά του, κλέβει τις εντυπώσεις από την, βραβευμένη στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, συμπρωταγωνίστριά του Δήμητρα Βλαγκοπούλου.

Το Park δεν είναι μια αψεγάδιαστη ταινία, με τις ατέλειες στη σεναριακή δομή να γίνονται σε αρκετές στιγμές φανερές και πολλές από τις ερμηνείες να φαντάζουν αδύναμες μπροστά στην πρωταγωνιστική. Είναι όμως μια ταινία που από κάθε της πόρο αναβλύζει μια ζωτική, σχεδόν ζωώδης, ενέργεια, μια βίαιη σωματικότητα αλλά και μια βαθιά ρεαλιστική και ειλικρινής ματιά πάνω σε μια αδικημένη γενιά που δεν έμαθε ποτέ να ονειρεύεται και που, μέσα στην αδράνειά της, ουρλιάζει εκκωφαντικά για να ακουστεί η απελπισία της.

Πρώτη δημοσίευση: 9 Μαρτίου 2017, 16:29
Ενημέρωση: 9 Aug 2021, 12:38
Τίτλος:
Park (Park)
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
100
Εταιρία διανομής: 
Release: 
9 Μαρτίου 2017

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
1 ημέρα

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos