Σύνοψη: Ο Πορτογάλος ιεραπόστολος Σεμπαστιάου Ροντρίγκες, φτάνει στην Ιαπωνία του 17ου αιώνα για να εμψυχώσει τους καταπιεζόμενους χριστιανούς Ιάπωνες, αλλά και να ανακαλύψει την αλήθεια που κρύβεται πίσω από την αποστασία του προκατόχου του, του έμπειρου ιεραπόστολου Φερέιρα, ο οποίος δεν άντεξε τα πολλαπλά μαρτύρια. O Ροντρίγκες θα βρεθεί, κι αυτός, σύντομα μπροστά σε τρομερά ηθικά διλήμματα αλλά κυρίως μπροστά στη σιωπή του Θεού, ο οποίος μοιάζει να αποδέχεται τα φριχτά βασανιστήρια στα οποία υπόκεινται οι πιστοί Του.

Άποψη: O Mαρτιν Σκορσέζε καταφέρνει επιτέλους (μετά από 27 χρόνια που το επεδίωκε) να μεταφέρει κινηματογραφικά το ομώνυμο βιβλίο του Shusaku Endo χρονολογίας 1966 σχετικά με τα βασανιστήρια που υπέφεραν για την πίστη τους οι Ιησουίτες ιερείς στην Ιαπωνία του 17ου αιώνα.

Και το αποτέλεσμα είναι αυτό ακριβώς που περίμενες από τον 74χρονο auteur σε μια αναμέτρηση με τις προσωπικές του εμμονές και την βαθιά χριστιανική του πίστη/προσήλωση: ένα πολύ λιγότερο εξωστρεφές από όλα τα προηγούμενά του, δημιούργημα, ένα (για τα δεδομένα του Μάρτι) μινιμαλιστικό έπος που αποπνέι σε κάθε του καρέ δέος, προσήλωση και σεβασμό στο κείμενο, με εκπληκτικές εικόνες καλλιγραφίας μεν αλλά και ανείπωτης σκληρότητας που σου στοιχειώνουν το μυαλό, αφηγείται την εξύψωση και την κατρακύλα ενός θνητού που αναμετράται με την ίδια του την πίστη.

Τον Σκορσέζε τον ενδιαφέρει να αποτυπώσει τις αντοχές της ανθρώπινης φύσης στον φονταμενταλισμό που σαν πέπλο καλύπτει την θρησκοληψία, τον φανατισμό, τα εγκλήματα που διαπράχθηκα στο όνομα της θρησκείας. Και μαζί με τις αντοχές και τις ανοχές του ανθρώπου στο φάσμα της θρησκευτικής επικυριαρχίας.

Εκεί που ο Σκορσέζε λαθεύει, είναι στην επιλογή του πρωταγωνιστή. Ο Άντριου Γκάρφιλντ είναι μεν αρκετά ταλαντούχος σε σχέση με την υπόλοιπη συνωμοταξία των τωρινών 30+ ζεν πρεμιέ, αλλά δεν διαθέτει ούτε την εκφραστικότητα και σίγουρα ούτε το ειδικό βάρος να αποτυπώσει την γκάμα των συναισθημάτων που απαιτεί ο ρόλος του, αλλά η σκορσεζική οπτική γωνία. Πολύ απλά, ΔΕΝ είναι ο νέος Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Κρίμα, γιατί "έκλεψε" χρόνο στο φιλμ από τον ασκητικής δύναμης και δωρικής ιδιοσυγκρασίας, Άνταμ Ντ΄ραιβερ. 

Και όσο και ο Μάρτι δεν είναι ακριβώς αντικειμενικός στην θεώρησή του, είναι τέτοια η επιβλητική ομορφιά (και η σκληράδα) της ταινίας, μαζί και η άριστη καλλιτεχνική της αρτιότητα (ούτε μισό πλάνο δεν είναι αφημένο στην τύχη φωτογραφικά και σε επίπεδο μοντάζ) που σε συνδυασμό με την συναρπαστική ιστορία που αφηγείται και το τέλος που σε τσακίζει, δεν σου αφήνει περιθώρια. Θα βυθιστείς στο σύμπαν της, θα την ρουφήξεις μέχρι το μεδούλι και θα πεις και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κορυφαίο σύγχρονο δημιουργό. 

Πρώτη δημοσίευση: 5 Ιαν. 2017, 21:27
Ενημέρωση: 12 Ιαν. 2017, 15:26
Συντάκτης: 
Τίτλος:
Silence (Σιωπή)
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
161
Εταιρία διανομής: 
Release: 
5 Ιανουαρίου 2017

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos