Η τελευταία παραλία

Σύνοψη: Η Τελευταία Παραλία αποτελεί μια περιήγηση στον μικρόκοσμο μιας λαϊκής παραλίας στην Τεργέστη της Ιταλίας στην διάρκεια των τεσσάρων εποχών του χρόνου, που αποκαλύπτει σταδιακά μια μοναδική ταινία για τα σύνορα, τις ταυτότητες και τις διαφορετικές εποχές, μια τραγικωμωδία για την ανθρώπινη φύση. Η επίσημη ονομασία της παραλίας είναι δημόσιο θέρετρο «Λα Λαντέρνα», αλλά όλοι στην Τεργέστη το αποκαλούν απλά «Ελ Πεντοτσίν», μια δημοτική παραλία στην καρδιά της Τεργέστης, που ακόμα χωρίζεται στα δύο από έναν τοίχο. Στη μία πλευρά είναι οι άντρες και στην άλλη οι γυναίκες.

Γνώμη: Μια ράθυμη καταγραφή της καθημερινότητας των ηλικιωμένων κυρίως λουόμενων μιας παραλίας που έχει σαν σπάνιο (αν όχι μοναδικό) χαρακτηριστικό πως ένας τοίχος εμποδίζει άνδρες και γυναίκες να συγχνωτιστούν.

Αναστόπουλος και Ντάβιντε δεν κριτικάρουν, δεν τοποθετολυν μυαλοπώληδες μπροστά στην κάμερα να καταθέσουν βαθυστόχαστες αναλύσεις, απλά καταγράφουν καθημερινά υλικό από την παραλία. Το αποτέλεσμα είναι  φυσικό, κάποιες φάτσες πολύ χαρακτηριστικές προσθέτουν έξτρα γοητεία στο εγχείρημα, όμως από ένα σημείο και μετά οι χαριτωμενιές και τα τσιτάτα δεν αρκούν: η όποια τάση ανθρωπολογικής μελέτης των δημιουργών, όπως επίσης και οι μικρές ιστορίες των ερασιτεχνών πρωταγωνιτών δεν γίνεται να είναι όλες ενδιαφέρουσαν και κάποια το φιλμικό αυτό αξιοπερίεργο παρακμάζει. Not my cup of tea.