Νύχτες 15: "The Wolfpack" - REVIEW

Συγκλονιστική ‘παραβολή’  για την έννοια της οικογένειας και την τέχνη του σινεμά

Ένα παράξενο ντοκιμαντέρ σε σκηνοθεσία Κριστάλ Μοζέλ που κέρδισε το μεγάλο βραβείο της επιτροπής  στο πρόσφατο φετιβάλ Σαντανς και ακολουθεί τα 7 αδέλφια Ανγκούλο, που βρέθηκαν απομονωμένα από την κοινωνία και κλειδωμένα για 14 ολόκληρα χρόνια σε ένα σύγχρονο και ιδιότυπο ΄Κωσταλέξι’ σε μια φτωχική γειτονιά της Νέας Υόρκης, ακούγοντας μουσική, βλέποντας ταινίες και  αναπαριστώντας γνωστές σκηνές από αυτές.

Οι αφοί Wolfpack μεγαλώνουν αυτοσχεδιάζοντας μέσα σε τέσσερις τοίχους, έχοντας ως μόνη έμπνευση και αλληλεπίδραση με τον κόσμο, τη μουσική, τη μυθοπλασία, το σινεμά: από τον Σκορτσέζε και το Νόλαν, μέχρι  τον Άντερσον ή  τον Ταραντίνο . Όταν ένας από αυτούς, θα αποδράσει από το σπίτι ένας νέος κόσμος θα φανεί μπρος στα μάτια τους και η πόρτα της ελευθερίας θα έχει ουσιαστικά ανοίξει για εκείνους.

Μια ταινία και μια συγκλονιστική ιστορία και ταυτόχρονα μια ρεαλιστική αλλά καθόλου μηδενιστική παραβολή  για τις κοινωνικές σχέσεις, την ιδέα της οικογένειας και τη σχέση παιδιών γονέων ως μια σχέση ισχύος όπου λειτουργεί το δίκαιο του ισχυρού, την απομόνωση και ταυτόχρονα μια δεύτερη  ανάγνωση του ‘δικού μας’ “Κυνόδοντα”.

Πως τα ‘αποστειρωμένα’ παιδιά αντιμετωπίζουν πρόβλημα ενσωμάτωσης στην άγρια κοινωνία όπου καλούνται να ‘αμοληθούν’ και ποια είναι τα όρια των γονέων απέναντι στην ατομική  ελευθερία των παιδιών. Όλη η ψυχανάλυση της οικογένειας και της κοινωνικής ένταξης σε 90 λεπτά και συνάμα μια αυτοαναφορική θεώρηση του ίδιου του σινεμά, που αναλύει τον τρόπο με τον οποίο η ψυχή μπορεί να απελευθερωθεί μέσω της τέχνης. Το σώμα μας μπορεί να είναι αιχμάλωτο, αλλά το μυαλό δεν επιδέχεται σκλαβιάς..