Jimmy: All is by my side

Τι οφείλει να κάνει ένας σκηνοθέτης στις μουσικές βιογραφίες και τι περιμένει ένας οπαδός; Παίζεις τα hits, την αποθέωση από το κοινό, δύσκολα παιδικά χρόνια, κάτι δραματικό. Αν δεν υπάρχει ένας νεκρός διάσημος, ή ένα σωρό σκοτεινές ιστορίες γύρω του, δύσκολα θα γίνει ταινία.

Ο John Ridley, κάτοχος Όσκαρ Σεναρίου για το ''12 Χρόνια Σκλάβος'', το πήρε... αλλιώς. Επέλεξε να καλύψει μόλις μια χρονιά της ζωής του, μεταξύ του 1966-67, όπου ο Χέντριξ ξεκινά ως ένας άγνωστος κιθαρίστας από τη Νέα Υόρκη και φτάνει να ορίζει τη μουσική σκηνή του Λονδίνου. Ανέλαβε την βιογραφία -που με έναν χρόνο ζωής, δεν τη λες έτσι- που άπαντες περίμεναν χρόνια, αλλά με ένα μέγα πρόβλημα. Δεν δόθηκε η άδεια να ακουστούν τα τραγούδια του. Ο σκηνοθέτης γέμισε την ταινία με τον κιθαρίστα να παίζει διασκευές (Muddy Waters, Dylan,  Beatles) που έτσι κι αλλιώς έκανε στο ξεκίνημά του την περίοδο που τον βλέπουμε. Ηθελημένο από τον  Ridley ή αλλαγή σχεδίων χωρίς πρωτότυπη μουσική, κανείς δεν ξέρει...

Τα συν, αρκετά. Ο André Benjamin ή Andre 3000 από τους Οutkast, γράφει σε όλα. Κάνει  τις κινήσεις του Τζίμι δικές του, ομιλία, εμφάνιση, περπάτημα. Σκηνική παρουσία, εύκολα. Είναι μόνιμα χαλαρός, θέλοντας να αποδείξει ότι ο νεαρός μουσικός ήθελε απλά να παίζει τη μουσική του. Χωρίς σταριλίκια, χωρίς καν  να γνωρίζει τι ερχόταν στο κοντινό μέλλον. Δύο γυναίκες κρύβονται πίσω από τη μυθική φιγούρα του μουσικού. Η Λίντα Κιθ και η  Κάθι Έτσινγχαμ, και η ταινία θεωρεί σημαντικό το ρόλο που έπαιξαν στη ζωή του και οι πρωταγωνίστριες είναι καλές. Υπάρχουν σκηνές που χαζεύεις τα κοντινά του, πιστεύοντας κάθε λέξη που λέει, κάνοντας... air guitar την ίδια στιγμή.

Ο Τζίμι παρουσιάζεται ως αίνιγμα. Ο σκηνοθέτης ασχολείται λίγο με πόσο καλός είναι στην κιθάρα, καθώς άπαντες το γνωρίζουμε. Εκεί όμως που θα περίμενες κάτι πιο συναρπαστικό σε ιδέες και εικόνες και με έναν πιο ταχύ ρυθμό, βλέπεις μια... χαλαρή ταινία, χωρίς εξάρσεις, σαν ένα τσιγαριλίκι στα παρασκήνια ενός gig του. Η ταινία είναι απρόβλεπτη, και αυτό δεν είναι πάντα καλό. Αδυνατεί να δείξει, έστω από τη δική της πλευρά, τι είχε στο μυαλό του ο Τζίμι, αλλά έτσι κι αλλιώς, κανείς δεν πρόλαβε να μάθει. Τις περισσότερες φορές, ακόμα και στο σινεμά, ίσως αρκεί να αφήνεις τη μουσική να τα πει όλα...