Αποχαιρετισμός στη γλώσσα

Υπόθεση:
H ιδέα είναι απλή: Mια παντρεμένη γυναίκα κι ένας ανύπαντρος άνδρας συναντιούνται. Αγαπούν, τσακώνονται, τα αίματα ανάβουν. Ένας αδέσποτος σκύλος περιδιαβαίνει από την πόλη στην εξοχή. Οι εποχές περνούν. Ο άνδρας και η γυναίκα συναντιούνται ξανά. Ο σκύλος βρίσκεται ανάμεσά τους. O ένας είναι ο άλλος, και ο άλλος ο ένας και είναι τρεις. Ο πρώην σύζυγος διαλύει τα πάντα. Μία δεύτερη ταινία ξεκινά: ίδια με την πρώτη, κι όμως όχι. Από την ανθρώπινη φυλή περνάμε στη μεταφορά. Αυτό τελειώνει με γαβγίσματα και με τα κλάματα ενός μωρού. Στο μεταξύ, θα έχουμε δει ανθρώπους να μιλούν για την πτώση του δολαρίου, για την αλήθεια που κρύβεται στα μαθηματικά και για τον θάνατο ενός κοκκινολαίμη.
- Ζαν-Λικ Γκοντάρ

Δελτίο τύπου

Τι είναι η νέα ταινία του Ζαν-Λικ Γκοντάρ; Το αποδομημένο και σπαρακτικό πορτρέτο δύο εραστών που ταλαντεύονται ανάμεσα στο πάθος, την ανία και τη βία; Ένα κινηματογραφικό δοκίμιο για τις μικρές και μεγάλες ψευδαισθήσεις της ζωής; Μια σπουδή πάνω στους περιορισμούς της ανθρώπινης επικοινωνίας και το αφοπλιστικό μεγαλείο της φύσης; Ή μήπως ένα πρωτοποριακό έργο τέχνης που θα μπορούσε να προβάλλεται αέναα στους τοίχους ενός μουσείου; Ο «Αποχαιρετισμός στη Γλώσσα» είναι όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα.
Μια φαινομενικά εξαιρετικά απλή ιστορία –η σχέση ανάμεσα σε έναν άνδρα και σε μια γυναίκα, που αποσυντίθεται σταδιακά– καθίσταται ανοιχτή σε απεριόριστες ερμηνείες και πρόσφορη για ευρηματικούς πειραματισμούς, μέσα από έναν καταιγισμό εικόνων και κειμένων, και μια αλληλουχία καινοτόμων τρισδιάστατων εφέ που συνεπαίρνουν το βλέμμα.

Κάθε καινούργια ταινία του Ζαν-Λικ Γκοντάρ, του θρυλικού δημιουργού του «Με Κομμένη την Ανάσα», του ιερού τέρατος του κινηματογράφου και πρωτεργάτη της Nouvelle Vague, αποτελεί αναμφίβολα ένα μεγάλο κινηματογραφικό γεγονός. Ακόμα περισσότερο όταν αποφασίζει να γυρίσει το νέο φιλμ του σε 3D! Σε ηλικία 84 ετών, ο Γκοντάρ παραμένει πιο προκλητικός, ανατρεπτικός και μοντέρνος από ποτέ (και από κάθε σύγχρονο σκηνοθέτη), επιμένοντας να δουλεύει, να πειραματίζεται και να δημιουργεί σαν ένας αυθεντικά ανεξάρτητος κινηματογραφιστής, ελεύθερος από κάθε περιορισμό και σύμβαση. Το αποτέλεσμα είναι ένας αισθητικά πληθωρικός και νοηματικά περίτεχνος στοχασμός πάνω στην ιστορία και την αιωνιότητα, την ύπαρξη και την ανυπαρξία, τον έρωτα και τον θάνατο.

Πλημμυρισμένη με έναν χείμαρρο αναφορών, μουσικών, λογοτεχνικών, κινηματογραφικών και φιλοσοφικών, και εικόνες που μοιάζουν να ξεχειλίζουν κυριολεκτικά από την οθόνη, η 43η μεγάλου μήκους ταινία του κορυφαίου αυτού σκηνοθέτη είναι εν τέλει μια ερεθιστική επίθεση στο μυαλό και στις αισθήσεις, μια ωδή στην απόλυτη ελευθερία του μέσου και μια απερίγραπτη κινηματογραφική εμπειρία που πρέπει κανείς να βιώσει για να πιστέψει.