Υπόθεση:
Ένας αλκοολικός άνδρας, που εργάζεται ως άνθρωπος-πινακίδα, και τα δυο του μικρά παιδιά, μόλις και μετά βίας επιβιώνουν στην Ταϊπέι. Διανύοντας αυτήν την διαδρομή, θα συναντήσουν μια μοναχική υπάλληλο παντοπωλείου η οποία θα τους βοηθήσει να φτιάξουν μια καλύτερη ζωή.  

Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής και Ειδική Μνεία στο Φεστιβάλ Βενετίας 2013

Συνέντευξη με τον σκηνοθέτη

Οι άνθρωποι που ζουν ως άνθρωποι-πινακίδες κάνουν ένα δεκάλεπτο διάλειμμα κάθε 15 λεπτά, όπου μπορούν να δροσιστούν ή να πάνε στην τουαλέτα.

Εργάζονται οκτώ ώρες την ημέρα κρατώντας μια πινακίδα, και δεν επιτρέπεται να κάνουν τίποτε άλλο στη διάρκεια αυτή.

Έχω δει πολλούς από αυτούς να μουρμουρίζουν στον εαυτό τους, αλλά ποτέ δεν κατάφερα να αντιληφθώ τι ακριβώς λένε.

Έτσι στην ταινία μου, προέτρεψα τον ήρωα μου Χσιαο Κανγκ να τραγουδά το «Man Jiang Hong», ένα πατριωτικό ποίημα που γράφτηκε από τον διάσημο διοικητή της Δυναστείας, Γιούε Φέι, την περίοδο που αμυνόταν η πατρίδα του την επίθεση της φυλής Jin.

Το ποίημα εκφράζει την άγρια πίστη του Γιούε Φέι για την πατρίδα του και τις τυχόν απογοητεύσεις που μπορεί να επακολουθήσουν σε περίπτωση που δεν ολοκληρωθεί η αποστολή του.

Ο οποιοσδήποτε πριν τα 40 του χρόνια στην Ταϊβάν νιώθει πολύ οικεία με αυτό το ποίημα.

Κι έτσι θα ήθελα να ακουστεί κι από τον ήρωα μου καθώς θα διαπερνά το πνεύμα πίστης αλλά και απογοήτευσης του, στην ταινία μου.

Στην πιο χαρακτηριστική σκηνή της ταινίας μου, εκεί που οι δύο χαρακτήρες ήταν πολύ κοντά, κοιτάζοντας μακριά το κενό, το σκοτάδι ή κάτι αθέατο, η διάρκεια του γυρίσματος ήταν πολύ μεγαλύτερη από τα 14 λεπτά που τελικά αφήσαμε. Όταν άρχισαν να αγκαλιάζουν ο ένας τον άλλον, αποφάσισα να κοπεί.

Ξεκίνησα να παρατηρώ τους ανθρώπους-πινακίδες στην Ταϊπέι πριν 10 περίπου χρόνια. Αναρωτιόμουν, πώς να μοιάζει άραγε η ζωή τους; Που ζουν; Πώς πάνε τουαλέτα;

Οι πόλεις που ζούμε αλλάζουν συνεχώς. Είναι σαν να ζούμε σε ένα γιγάντιο εργοτάξιο. Φροντίζω να μην λείπουν ποτέ αυτές οι αστικές σκηνές από τις ταινίες μου. Μας θυμίζουν τι χάνουμε. Έχουν μια συναισθηματική έκκληση, όπως ακριβώς και οι χαρακτήρες μου με τις ιστορίες που έχουν να μας διηγηθούν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ένα τεράστιο γκράφιτι που απεικονίζει ένα ειδυλλιακό τοπίο στην εξοχή, με ποταμό και δάση, που βρήκαμε στο εγκαταλελειμμένο κτίριο όπου γυρίσαμε την ταινία. Από αυτό το γεγονός ξεκίνησε ο χαρακτήρας μας να ζωγραφίζει στα ερείπια.

Όταν πρωτοήρθα στην Ταϊβάν είχε ήδη ξεκινήσει να ανοίγει τους πολιτιστικούς ορίζοντές της. Πρωτοήρθαν και προβάλλονταν ταινίες από το εξωτερικό, ιδίως από την Ευρώπη: Φελλίνι, Μπέργκμαν, Φασμπίντερ. Αυτές ήταν οι μεγάλες μου επιρροές. Ενδιαφερόμουν ωστόσο και για τον παλιό ασιατικό κινηματογράφο.

Με τον Λι Κανγκ Σενγκ έχουμε εργαστεί και ζήσει μαζί για πολλά χρόνια. Ξέρει πολύ καλά τι θέλω όπως και οι δύο γνωρίζουμε τι σκέφτονται οι άλλοι. Όλα προέρχονται από τα μέσα μας. Και το αφήνουμε απλά να συμβεί. Δεν θέλω από αυτόν απλώς να παίζει. Θέλω κάτι το αληθινό, ότι κι αν είναι αυτό, και του αφήνω όσο χρόνο θέλει για να το βρει. Κατά μία έννοια, αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να δώσω πίσω στον ηθοποιό την ελευθερία και την αλήθεια του.

Όταν προβλήθηκε στην Σιγκαπούρη η ταινία μου Να ζήσει ο έρωτας σηκώθηκαν κι έφυγαν από μια γεμάτη αίθουσα 1500 θέσεων, οι 500 θεατές! Δεν άντεχαν τα μεγάλης διάρκειας πλάνα μου. Λίγα χρόνια αργότερα, στην ίδια αίθουσα προβλήθηκε το Goodbye, DragonInn. Δεν έφυγε ούτε ένας θεατής. Κι αναρωτιέμαι: Άραγε συνήθισαν το σινεμά μου; Καταλαβαίνουν πια τι προσπαθώ να κάνω;

Δεν νομίζω ότι υπήρξε ποτέ μια συγκεκριμένη τάση ταϊβανέζικου κινηματογράφου. Το σινεμά που έκανα εγώ, ο Χου Χσιάο Σεν και ο Έντουαρντ Γιανγκ ήταν απελευθερωμένο, δεν οριζόταν από πουθενά. Ήταν ένα σινεμά του δημιουργού. Δεν υπήρχε κοινό ύφος κι αυτή ήταν η ελευθερία της δημιουργίας. Σίγουρα υπήρξε κάτι πολύ σπουδαίο στο ταϊβανέζικο σινεμά τα τελευταία 20 χρόνια αλλά όλοι μας κάναμε κάτι διαφορετικό από τον άλλον. Νομίζω ότι είναι σημαντικό να μην ενδιαφέρεσαι για την αγορά, να μην δέχεσαι πολιτικές ή άλλες επιρροές. Αλλά να είσαι ο εαυτός σου.

Μου αρέσει να κάνω ταινίες για περιθωριακούς ανθρώπους, επειδή είναι μέρος της ζωής μου και μέρος του τι είμαι.

 

Πρώτη δημοσίευση: 23 Απριλίου 2015, 15:54
Ενημέρωση: 30 Απριλίου 2015, 20:28
Τίτλος:
Stray dogs (Αδέσποτα σκυλιά)
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
138
Εταιρία διανομής: 
Release: 
23 Απριλίου 2015

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos