Είδαμε την πρώτη σεζόν του "The End of the F*****g World"

Πώς θα ήταν αν ο Γιώργος Λάνθιμος σκηνοθετούσε μία εφηβική τηλεοπτική σειρά? Σίγουρα κάπως έτσι. Η βρετανική σειρά του Netflix με τον προκλητικό τίτλο παρακολουθεί μέσα σε 8 20λεπτα περίπου επεισόδια την πορεία δύο εφήβων, του James (Alex Lawther) και της Alyssa (Jessica Barden), από το ξεκίνημα της κοινής τους πορείας μέχρι το τέλος του γ…μένου κόσμου που λέει και ο τίτλος. Ο Alex είναι ένας 17χρονος μαθητής που ζει με τον πατέρα του και νομίζει ότι είναι ψυχοπαθής, αφού αρέσκεται στο να σκοτώνει ζώα ενώ πλέον θέλει να περάσει και στους ανθρώπους. Η Alyssa, μία συμμαθήτριά του, η οποία ζει με την μητέρα της και τον πατριό της και επιδιώκει απεγνωσμένα να ξεφύγει από αυτήν την ζωή και να γνωρίσει νέες εμπειρίες. Όταν τα δύο παιδιά γνωρίζονται, η Alyssa προτείνει να το σκάσουν από αυτήν την ζωή που τόσο απεχθάνονται και βαριούνται και οι δύο, ενώ ο James δέχεται καθώς είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να υλοποιήσει το επόμενο βήμα του μακάβριου hobby του, να σκοτώσει δηλαδή άνθρωπο.

Το γεγονός ότι οι δύο συμμαθητές θα μπλεχτούν σε ένα road trip, με δυσάρεστες εξελίξεις αλά Thelma and Louise, το οποίο όμως θα οδηγήσει στο να έρθουν πιο κοντά είναι αναμενόμενο. Αυτό όμως που δεν είναι αναμενόμενο είναι ο τρόπος που όλο αυτό στήνεται και παρουσιάζεται. Είναι σαν ένα εφηβικό road trip movie αναζήτησης του κόσμου αλλά και του εαυτού τους, σκηνοθετημένο από τον Λάνθιμο. Δεν είναι τυχαίο ότι η ηθοποιός που υποδύεται την 17χρονη μαθήτρια έπαιζε στον Αστακό του έλληνα σκηνοθέτη. Γεμάτο black humor και βρετανικό φλέγμα, όπου το μακάβριο μετατρέπεται από ανοίκειο σε μία διαφορετική πρόσληψη του κόσμου γύρω μας.

Ένας κόσμος τόσο αποστειρωμένος από συναισθήματα δεν θα μπορούσε παρά να αντανακλάται στην ψυχολογία των δύο εφήβων. Απαθείς και αποστασιοποιημένοι σαν ήρωες σκανδιναβικής ταινίας, με έναν λανθιμικό τρόπο πρόσληψης του σεξ και του έρωτα ως συναίσθημα και μία χανεκική ψυχρότητα και κλινικότητα, είναι αδύνατο ο θεατής να ταυτιστεί μαζί τους. Ωστόσο, αυτό δεν αποτελεί μείον, αφού είναι μία συνειδητή επιλογή του δημιουργού της σειράς, Jonathan Entwistle.  Το θετικό της σειράς είναι τα μικρής διάρκειας επεισόδια, που δεν προλαβαίνουν να κουράσουν, αν και σε δεν υπάρχει σε όλα η ίδια δράση και το ίδιο ενδιαφέρον.

Ο Alex και η Alyssa μπορεί να μην είναι εύκολα προσεγγίσιμοι από τον τηλεθεατή, ούτε εύκολα θα έπιανε κανείς φιλία μαζί τους, εντούτοις οι δύο ηθοποιοί που τους υποδύονται καταφέρνουν να σε πείσουν απόλυτα ότι, όσο υπερβολικά και αν φαίνονται κάποια πράγματα, είναι απλώς η δική τους πραγματικότητα. Μία πραγματικότητα όχι πολύ μακριά από τη δική μας, όπου η έλλειψη κοινωνικοποίησης και ουσιαστικής επαφής μεταξύ των ανθρώπων δημιουργεί τέτοιους ανθρώπους. Άλλωστε ο πρωταγωνιστής έχει παίξει και σε ένα επεισόδιο του τρίτου κύκλου του Black Mirror, μίας σειράς που βασίζεται σε μελλοντολογικές, δυστοπικές κοινωνίες, που απλούστατα αποτελούν μία διογκωμένη εκδοχή της δικής μας. Έτσι, το the end of the fucking world δηλώνει τόσο το τέλος του κόσμου όπως τον ξέρουμε, όσο και τον κόσμο που οι δύο ήρωες δεν πρόλαβαν να γνωρίσουν ποτέ.

Παύλος Γκουγιάννος