"Collateral": Τηλεόραση που «σκέφτεται»

To στόρι: Ενας νεαρός Σύριος πρόσφυγας δολοφονείται κατά την διάρκεια παράδοσης πίτσας στο Νότιο Λονδίνο. Η Κάρεϊ Μάλιγκαν πρωταγωνιστεί ως η επικεφαλής ντετέκτιβ, και ανακαλύπτει πως ο ιδιοκτήτης της πιτσαρίας δεν έστειλε τον συνηθισμένο διανομέα, αλλά τον Αμντουλάχ και είναι σίγουρη πως δεν πρόκειται για μια τυχαία πράξη βίας, και αποφασίζει να βρει την αλήθεια.
H μίνι-σειρά του BBC μαζί με το Netflix, αποτελείται από τέσσερα επεισόδια, με το κάθε ένα να καλύπτει τις τέσσερις μέρες και νύχτες που ακολούθησαν τη δολοφονία του Αμπντουλάχ.
Ειναι σαφές πως η σειρά θέλει να ενώσει χαρακτήρες, άμεσα ή έμμεσα, τα πράγματα μπλέκονται και ξεδιαλύνονται. Αλλά πρωτότυπα άλλα σαν να βλέπεις μια τυπική αστυνομική σειρά με «κοινωνική ευθύνη».
To καλό είναι πως προσπαθεί με τίμια μέσα να ανανεώσει όσο μπορεί ένα είδος που τα... έχει δείξει όλα, ξεκινώντας όχι από το «ποιος το έκανε» αλλά με το «γιατί το έκανε».
Collateral σημαίνει «παράπλευρο» και οι πολλαπλές ιστορίες, βιώνουν τον αντίκτυπο της δολοφονίας. Ενας πολιτικός εμπλέκεται άμεσα, καθώς η πρώην γυναίκα του, παρήγγειλε την πίτσα. Μια γυναίκα ιερέας έχει μια απογορευμένη σχέση με την μοναδική μάρτυρα του εγκλήματος. Επιπλέον μια γυναίκα αξιωματικός του στρατού, που παρενοχλείται σεξουαλικά από τον ανώτερο αξιωματικό και οι αδελφές του θύματος, θα παίξουν καθοριστικό ρόλο.

Και τα τέσσερα επεισόδια σκηνοθετεί η S. J. Clarkson, γνωστή από το "Jessica Jones" και πολλές ακόμα τηλεοπτικές σειρές όπως το "Dexter" ενώ το σενάριο ανήκει στον έμπειρο Sir David Hare, ο οποίος στα 70 του κάνει και ντεμπούτο στην τηλεόραση.
Η Μάλιγκαν ηγείται ενός εξαιρετικού καστ, στο οποίο η σειρά οφείλει την επιτυχία της. Χωρίς ακραίες ερμηνείες, παρά τα όσα ακραία συμβαίνουν. Η μεταφεμινιστική εποχή είναι ξεκάθαρη -εν μέσω Βrexit- με το γυναικείο καστ να κρατά όλους τους βασικούς ρόλους, όχι με έναν δυναμισμό απλά και μόνο για να δηλώσει κάτι, αλλά τοποθετημένες, ως κάτι σύνηθες, σε ανδρικά επαγγέλματα, τουλάχιστον για την τηλεόραση.  Αστυνομία, εκκλησία, στρατός.
Η Μάλιγκαν είναι μια στωική ντετέκτιβ, που δεν ανέχεται πολλά. Η ίδια «απολαμβάνει» έναν ρόλο που άνετα θα μπορούσε να είχε γραφτεί για άνδρα πρωταγωνιστή με τον άνδρα συνάδελφό της να έχει το ρόλο που θα στοιχημάτιζες πως θα δινόταν σε γυναίκα!
Η Μάλιγκαν είναι η «καρδιά» της τετράωρης σειράς, που θέλει να σε κάνει να σκεφτείς χωρίς να δίνει λύσεις, απλά και μόνο γιατί είναι αδύνατο. Η ντετέκτιβ εκπροσωπεί έναν μέσο πολίτη σήμερα που μπορεί να σκεφτεί και να πράξει. Την ίδια στιγμή, καταλαβαίνει το πόσο μικρός είναι ο καθένας μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο αδικία αλλά και πως ακόμα και ένας μπορεί να κάνει τη διαφορά. Αρκεί να είναι έτοιμος να δράσει.
Tη βλέπεις μέχρι το τέλος, αλλά η ένταση του 1ου επεισοδίου δεν ακολουθείται όσο θα περίμενες στα επόμενα και κυρίως στο φινάλε. Δεν αναζήτησε εύκολες λύσεις, αλλά στο τέλος ναι μεν παραδέχεσαι την αλάνθαστη δουλειά αλλά δεν παραβλέπεις πως ίσως χάθηκε μια ευκαιρία για κάτι πανίσχυρο...