ΣΕΙΡΕΣ

"Black Mirror" season 4: Default διασκέδαση

Δημοσίευση: 10 Ιαν. 2018, 12:45
Συντάκτης:

Τέταρτη σεζόν για το "Black Mirror" του Charlie Brooker, η πιο αναμενόμενη, για την σειρά που δεν μοιάζει με καμία και κάθε επεισόδιό της δεν μοιάζει με άλλο.
Μοιάζουν βέβαια στο γεγονός ότι όλα πάνε στραβά. Το μέλλον έχει φέρει ολοκληρωτικά  την τεχνολογία στην υπηρεσία του ανθρώπου, αλλά ο άνθρωπος κουβαλά πάντα τα χειρότερα μέσα του. 'Η στις καλές περιπτώσεις, καλοί άνθρωποι είναι απέναντι σε τρομακτικά διλήμματα και απάνθρωπες αποφάσεις. Με ένα τέτοιο concept -πάνω, κάτω- και με 6 νέα επεισόδια, είναι αδύνατον να πάει κάτι στραβά.
Κανένα επεισόδιο δεν είναι για πέταμα. Ολες οι ιδέες έχουν ενδιαφέρον, ο άξονας παραμένει πως η τεχνητή νοημοσύνη είναι στην υπηρεσία μας ή εχθρός μας. Αλλά μοιάζει η πιο αδύναμη σεζόν, αν βέβαια μπορούμε να συγκρίνουμε σεζόν μεταξύ τους. Το πιο σωστό είναι πως 2,3 επεισόδια, είναι από τα πιο αδύναμα της σειράς.


Στα συν το casting. Με ξεκάθαρη έμφαση (τυχαίο; δεν νομίζουμε) στις γυναίκες ως πρωταγωνίστριες και με μόνο μία να δείχνει  «σκοτεινή», προσφέρει ξανά εντυπωσιακές ερμηνείες.
Στόχος είναι να μας ξαφνιάζει, να μας τρομάζει με την έννοια του κοντινού και πιθανότατα δυστοπικού μέλλοντος, αλλά αυτή τη φορά το στοίχημα δείχνει να θέλει να γίνει λίγο πιο φωτεινό. Τουλάχιστον το κορυφαίο επεισόδιο, "Hang the Dj" είναι τέτοιο.
Οι ήρωες της σειράς παίρνουν αποφάσεις σε ένα σωρό διλήμματα. Η τεχνολογία είναι εκεί αλλά η τελική κουβέντα ανήκει στον άνθρωπο. Το "Black Mirror" πάντα έχει καλές έως φοβερές ιδέες και θέλει να «μπει» στο μυαλό σου. Να σε κάνει να σκεφτείς, να τρομάξεις, να ανυπομονείς για το αύριο. Επειδή όμως μιλάμε για τέχνη, για να νιώσεις όλα αυτά, πρέπει να σε πείθει αυτό που βλέπεις. Αυτή τη φορά ισχύει το "δεν αξιοποίησε έως τα άκρα τις δυνατότητες και τις ιδέες του".
Εμάς μας έπεισαν μερικές στιγμές, διασκεδάσαμε με άλλες, βαρεθήκαμε με περισσότερες. (ακολουθούν λίγα spoilers)


Eπεισόδιο 1: USS Callister

Ντροπαλός και περίεργος προγραμματιστής και συνιδιοκτήτης μεγάλης εταιρείας videogames, δεν αντέχει το bullying στο γραφείο και μεταφέρει τους υφιστάμενούς τους σε μια άλλη αιώνια ψηφιακή πραγματικότητα στην οποία είναι αδίστακτος αρχηγός.
Μεγάλο σε διάρκεια -κόψτε κάνα τέταρτο- δεν αποφασίζει προς τα που θα πάει και μετά το πρώτο μέρος και την αποκάλυψη του ευρήματος του επεισοδίου, χάνεται η αγωνία. Προβλέψιμο αλλά μερικές φορές διασκεδαστικό (λόγω Star Trek) και με τον πανταχού παρόντα Jesse Plemons να δείχνει ιδανικός αρχικά αλλά εν τέλει δυσκίνητος εκφραστικά.

Eπεισόδιο 2: Arkangel

Επεισόδιο για γονείς που δεν υπάρχει περίπτωση να μην το σκέφτονται για μερικές μέρες μετά... Μάνα χάνει το παιδί της (το βρίσκει αμέσως, μην αγχώνεστε) και αποφασίζει να βάλει τσιπάκι στο κεφάλι της για να ξέρει ανά πάσα στιγμή που βρίσκεται! Ακόμα καλύτερα, με μια default ρύθμιση μπορεί να εξαφανίζει εικόνες και κατταστάσεις που φέρνουν άγχος.
Ένα επεισόδιο γεμάτο σωστά ερωτήματα που ισχύουν και σήμερα με την τεχνολογία να δείχνει απλά τις συνέπειες του ελέγχου στη ζωή ενός παιδιού. Η Jodie Foster σκηνοθετεί ένα ικανοποητικό επεισόδιο, στο οποίο -και εδώ- απουσιάζει η έκπληξη στην πλοκή και στο φινάλε του.

Eπεισόδιο 3: Crocodile

Σκηνοθετεί ο ικανός John Hillcoat ("The Proposition", "The Road", "Lawless"), και το στόρι είναι ίσως το πιο μακρινό σε σχέση με την τεχνολογία στη σειρά. Μια μηχανή θα δώσει λύση και κάθαρση, αλλά ολόκληρο το επεισόδιο θα ήταν μια καλή στιγμή από ένα σκανδιναβικό CSI ή μια αστυνομική σειρά. Μακριά από το πνεύμα της σειράς, στηρίζεται στις αποφάσεις, το ένοχο παρελθόν, τις τύψεις.

Eπεισόδιο 4: Hang the DJ

Ήδη αγαπημένο πολλών, είναι και δικό μας. Κάτι σαν φυσική συνέχεια ή απάντηση στο επίσης εξαιρετικό "San Junipero", αφήνει στην άκρη τη βία και το ζοφερό μέλλον (οπτικά τουλάχιστον) και βάζει στο επίκεντρο ζευγάρια που αναζητούν αγάπη. Το σκηνικό βέβαια μπορεί να δείχνει ιδανικό αλλά δεν είναι, ένα νέο... Truman Show. Ενα dating app (πολύ βέβαια παραπάνω από αυτό) φέρνει κοντά ανθρώπους, τους ενημερώνει πόσο θα κρατήσει η σχέση και κρατά δεδομένα για ανάλυση για μελλοντικές συνοικέσια. Οι δύο πρωταγωνιστές είναι αυτοί που θα δώσουν απάντηση και στα δικά μας ερωτήματα. Το πιο feelgood επεισόδιο «αποκαλύπτει» στο τέλος τον τίτλο του και φέρνει ένα χαμόγελο στα χείλη (μόνο αν σκαμπάζεις από καλή μουσική, αλλιώς το' χασες...)

Eπεισόδιο 5: Metalhead

Ο David Slade, είναι σκηνοθέτης του καλού "30 Days of Night" αλλά και του "The Twilight Saga: Eclipse". Το δεύτερο καλό επεισόδιο είναι μόλις 39 λεπτά, ασπρόμαυρα και γεμάτη δράση. Ενας μεταλλικός σκύλος-ρομπότ και μια γυναίκα είναι αρκετοί.
Δεν ξέρουμε τι έχει συμβεί στο μέλλον, τι ζητάνε στην αρχή οι ήρωες, γιατί δεν μπορούν να καλέσουν βοήθεια. Δεν χρειάζεται. Οι εικόνες είναι δυνατές, ξέρεις πως τίποτα δεν πάει καλά και ενώ είναι σίγουρος πως και η κατάληξη της ιστορίας δεν θα είναι αναίμακτη, το ζητάς απεγνωσμένα.  Νευρώδες, στην τσίτα, με το φινάλε που του αξίζει.

Eπεισόδιο 6: Black Museum

Ένα μουσείο στη μέση του πουθενά στην αμερικανική έρημο (με αντικείμενα αναφοράς σε άλλα επεισόδια). Ο ιδιοκτήτης είναι ένας αινιγματικός τύπος αλλά σύντομα καταλαβαίνεις ποιος είναι και τι θα συμβεί.
Η σούπερ ιδέα για μια συσκευή προσομοίωσης που κάνει έναν γιατρό να νιώθει τον πόνο των ασθενών του αλλά εθίζεται σε αυτή και τον πόνο λειτουργεί, αλλά ως άσχετο μέρος μια ιστορίας εκδίκησης. Οπως και η σχέση γυναίκας σε κώμα με τον άνδρα της. Υποτίθεται πως υπάρχει μια κορύφωση στο φινάλε, αλλά και εδώ η διάρκεια χαλάει τον ρυθμό και κουράζει.

 

Πρώτη δημοσίευση: 10 Ιαν. 2018, 12:45
Ενημέρωση: 10 Ιαν. 2018, 12:45
Συντάκτης:

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos