American Gods First Season: σχεδόν θεϊκή τηλεόραση!

Οι βιβλιόφιλοι θα θυμούνται το 2017 ως τη χρονιά που δύο σημαντικά βιβλία μεταφέρθηκαν στην τηλεόραση: το πρώτο είναι το The Handmaid’s Tale της Margaret Atwood και το δεύτερο το βραβευμένο American Gods του Neil Gaiman.

To American Gods είναι το βιβλίο που, άπαξ και το διαβάσεις, δύσκολα θα το ξεχάσεις και εύκολα μπορείς να το φανταστείς να γίνεται ταινία ή σειρά. Είναι αξέχαστη και η πρώτη σεζόν της σειράς που ενέπνευσε και κυρίως, έχει ενδιαφέρον για κάποιον που δεν έχει σκοπό να διαβάσει το βιβλίο;

Αρχικά, το story είναι από μόνο του σαγηνευτικό: ο Shadow Moon (Ricky Whittle) ετοιμάζεται να αποφυλακιστεί, όταν έρχεται αντιμέτωπος με δύο εκπλήξεις. Πρώτον, θα βγει από τη φυλακή λίγο νωρίτερα απ’ ότι περίμενε, αυτό όμως γιατί η γυναίκα του και ο καλύτερός του φίλος σκοτώθηκαν σε τροχαίο. Δεύτερον, θα βρει αμέσως δουλειά, πράγμα σπάνιο για κάποιον που μόλις αποφυλακίστηκε, ως προστάτης του αλλοπρόσαλλου, μεσήλικα Mr Wednesady (Ian McShane), που γυρνάει τις ΗΠΑ προσπαθώντας να πείσει φίλους και γνωστούς  να τον ακολουθήσουν και να πάρουν το μέρος του σε μια κρίσιμη μάχη, τη μάχη ανάμεσα στους παλιούς θεούς και τους νέους.

Οι φίλοι του Wednesday είναι οι παλιοί θεοί, αυτοί που ήρθαν στην Αμερική με τους πρώτους άποικους και συνέχιζαν να καταφθάνουν με τα πλήθη ανθρώπων από όλον τον κόσμο που μετανάστευσαν στη χώρα των ευκαιριών, φέρνοντας μαζί την πίστη στους θεούς της πατρίδας τους. Οι νέοι θεοί είναι πιο εναρμονισμένοι με το πνεύμα της εποχής: είναι o Tech Boy, o θεός της τεχνολογίας, η Media (Gillian Anderson είσαι θησαυρός!), που παίρνει τη μορφή διαφόρων ειδώλων της pop κουλτούρας και ο αινιγματικός Mr World, που γνωρίζει τα πάντα για τους πάντες, πράγμα που κάνει εμένα τουλάχιστον να πιστεύω ότι μάλλον πρόκειται για τον συνδυασμό Google και Facebook!

Οι παλιοί θεοί είναι πλέον κουρασμένοι, καθώς έχουν ξεθωριάσει από τη μνήμη των ανθρώπων και περνούν μια θεϊκή υπαρξιακή κρίση, ενώ οι νέοι είναι αστραφτεροί και παντοδύναμοι. Έτσι, ο σκοπός του Mr Wednesday δεν βρίσκει εύκολα υποστηρικτές, ενώ ο Shadow παρακολουθεί σαστισμένος διάφορους θεούς να παρελαύνουν μπροστά από τα μάτια του, ενώ η γυναίκα του (Emily Browning)  δεν είναι ακριβώς νεκρή, τουλάχιστον όχι ακόμα.

Σε αυτό λοιπόν το σύμπαν μας εισάγει η πρώτη σεζόν του American Gods, η οποία τελικά λειτουργεί ως πρόλογος για τα γεγονότα που θα ακολουθήσουν και προσφέρει αρκετές στιγμές απολαυστικής τηλεόρασης, παρότι δεν εκτυλίσσεται με καταιγιστικούς ρυθμούς, πράγμα που μπορεί να της στερήσει μια μερίδα ανυπόμονων θεατών, η οποία περίμενε τρελή δράση και χάρτινους χαρακτήρες.

Οι πιο υπομονετικοί θα ανταμειφθούν γιατί, εκτός από βραδυφλεγής, η σειρά είναι μια πραγματική πανδαισία! Ο δημιουργός της, Bryan Fuller (Pushing Daisies, Hannibal) επιδίδεται για άλλη μια φορά στο γνωστό του στυλιστικό, εικονοκλαστικό παροξυσμό που δένει επιτυχώς με  την ιστορία που θέλει να αφηγηθεί. Οι εντυπωσιακές σκηνές βέβαια δεν είναι από μόνες τους αρκετές, χρειάζεται και ουσία, αλλά παρότι το American Gods δεν καταφέρνει σε 8 επεισόδια να αναπτύξει πλήρως τη φιλοσοφία του, οι πολιτικές του αναφορές και ο τρόπος με τον οποίο κάνει διαλείμματα από τις ζωές των θεών για να επικεντρωθεί στους θνητούς, δίνουν βάθος στο όλο εγχείρημα. Για παράδειγμα, δεν πίστευα ποτέ ότι σε μια σειρά φανταστικού χαρακτήρα θα έβλεπα να απεικονίζεται τόσο επιτυχημένα η ζωή ενός ανθρώπου που πάσχει από κατάθλιψη, χωρίς αυτό το storyline να είναι παράταιρο ή να αποσυντονίζει τον θεατή από τα τερτίπια των θεών.

Α, και είπαμε ότι τον Mr Wednesday ενσαρκώνει ο Ian McShane (Deadwood), ε; Νομίζω δεν χρειάζεται να ειπωθεί κάτι παραπάνω εδώ, είναι γνωστό ότι ο άνθρωπος αυτός είναι… θεός!

Μπορεί να μην είναι ένα instant classic, αλλά για το American Gods σίγουρα μια φράση ταιριάζει γάντι: όσοι πιστοί προσέλθετε!