22 jump street

The stoner movie of the year...

Μετά το 21 Jump street, οι σκηνοθέτες είπαν να μας ανατινάξουν εντελώς τον εγκέφαλο και να μας προσφέρουν το ‘This is the end’ του φετινού καλοκαιριού παρέα με υπερβολική δόση ‘Whyphy’ και 100% stoner διάθεση. Και το έκαναν με μεγάλη επιτυχία, ίσως μεγαλύτερη από αυτήν της πρώτης ταινίας.

Καφρίλα, κράξιμο στα κλισέ των ερωτικών ταινιών (με την ‘προσομοίωση’ της σχέσης των κολλητών και συναδέρφων Χιλ-Τέιτουμ σε εκείνη δύο εραστών) αλλά και κυρίως αυτοσαρκασμός, σε μια ταινία που θυμίζει περισσότερο spoof και με το δίδυμο των ‘μπάτσων της συμφοράς’ σε διάθεση για τρελό χαβαλέ και έτοιμους να ξεστομίσουν ατάκες – μαχαιριά στο στομάχι. Πρόσθεσε και τον Ice Cube ως αρχιμπάτσο σε αρχηγείο αισθητικής…. ‘πάγου’ και με χιούμορ που παγώνει τους καθωσπρεπισμούς…

Γιατί ακόμα και όταν το ‘καίνε’ επικίνδυνα οι σκηνοθέτες, αντί να επανέλθουν, αντίθετα επιλέγουν να τερματίσουν το κοντέρ τραβώντας τη λογική του παραλόγου στην ‘προκρούστειο κλίνη τους’ για να ξεχειλώσει όσο δεν πάει, με αποκορύφωμα φυσικά το τέλος της ταινίας ή, για την ακρίβεια, τους τίτλους του τέλους.

O Σεθ Ρόγκεν, κολλητός των παιδιών και συνήθης ύποπτος εμφανίζεται στη θέση του Χιλ σε ένα από τα mock sequels με τα οποία τελειώνει η ταινία (τύπου ‘η Αλίκη στο Ναυτικό’, ‘η Αλίκη στην Πυροσβεστική’ και ό,τι –δεν- βάζει ο νους σου). Ο Ντάστιν Γουίν από το αυθεντικό ’21 Jump street’ του 1987 κάνει το δικό του cameo ως Βιετναμέζος Ιησούς στο όνειρο του Τζένκο, όταν είναι τριπαρισμένος σε κατάσταση Whyphy, ενώ στο ρόλο του ‘cool’ κολλητού του Τέιτουμ βλέπουμε τον θεό γιο του Κερτ Ράσελ, Γουέιτ.

Στις μίζερες και δύσκολες εποχές που ζούμε το γέλιο είναι υγεία!

Ειρήνη Κατσαρά