Σύνοψη: Ο Eddie Krumble (Ed Helms) με τον φίλο του Chris Plork (Tracy Morgan) διαμένουν στο Hollywood και εργάζονται ώς “clappers,” δηλαδή μέλη του ακροατηρίου σε infomercials, τα οποία χειροκροτούν, δείχνουν ενθουσιώδεις και γελάνε, ενώ αν είναι τυχεροί ρωτούν και μία ερώτηση σεναρίου για λίγα δολλάρια παραπάνω. Ο Eddie κάθε μέρα περνά από ένα βενζινάδικο στο οποίο δουλεύει ως ταμίας η όμορφη Judy (Amanda Seyfried), και οι δυο τους σταδιακά φλερτάρουν και βγαίνουν ραντεβού. Μία μέρα όμως, ένας παρουσιαστής ενός late night show, ονόματι Jayme Stillerman (Russell Peters) ασχολήθηκε με τα infomercials που παίζει η τηλεόραση και παρατήρησε πως σε όλα εμφανίζεται ένας άνδρας με διαφορετική αμφίεση κάθε φορά που χειροκροτά με ενθουσιασμό. Ο Stillerman εναποθέτει στο συνεργείο και το κοινό του μία δοκιμασία: να βρούν με κάθε τρόπο ποιός είναι αυτός ο άνδρας, δηλαδή “who is the clapper?” Έτσι ξαφνικά η ζωή του Eddie γίνεται άνω κάτω..

Άποψη: Η ιστορία είναι χαλαρά βασισμένη στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του Dito Montiel με τίτλο “Eddie Krumble is the Clapper” (ο Montiel είναι ο συγγραφέας του “A Guide to Recognizing Your Saints”), την οποία προσάρμοσε για την οθόνη ο ίδιος, αλλά και τη σκηνοθέτησε. Υποτίθεται ότι το “The Clapper” είναι μία κωμωδία που σατυρίζει τη ζωή στο Los Angeles, αλλά τελικά καταφέρνει να είναι απλά χλιαρή, χωρίς κάποιου είδους κριτική ματιά. Το θετικό όμως είναι ότι οι χαρακτήρες που παρουσιάζει είναι διαφορετικοί από ό,τι έχουμε δεί εως τώρα στην οθόνη. Κανείς από τους τρείς τους δεν έχει πάει στο LA για να γίνει αστέρας του Hollywood. Αντιθέτως, ο Eddie με τον Chris απλά προσπαθούν να βγάλουν τα πρός το ζείν, ενώ η Judy προσπαθεί να κάνει οικονομίες για να ανοίξει μία φάρμα με χτυπημένα ζώα στο Μεξικό.

Είναι αναζωογονητικό που δεν βλέπουμε σερβιτόρους να τρέχουν σε casting ή γενικότερα ανθρώπους που αναζητούν τη δόξα. Αντιθέτως, οι άνθρωποι της τηλεόρασης δείχνουν φανερά ανθρώπινοι, συμπονετικοί και κατανοητικοί για την κατάσταση του Eddie και του Chris. Παρ’όλα αυτά, οι χαρακτήρες είναι κακογραμμένοι, και σχεδόν αδιάφοροι. Μπορεί όλοι να αντιμετωπίζονται με αμοιβαίο σεβασμό, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι ο θεατής θα μπορέσει να τους συμπαθήσει ή έστω να έχει κάποια συναισθηματική αντίδραση στα βάσανά τους ή τα συναισθήματά τους. Αναφορικά με τις ερμηνείες τους, ο Helms με την Seyfried δίνουν τις πιο «ήσυχες» της καριέρας τους, που αυτό σημαίνει ότι δεν είναι ούτε κακές αλλά ούτε και καλές, ενώ ο Morgan φαίνεται να δείχνει σχεδόν ντροπιασμένος (αν και το να μεταβεί από την ερμηνεία του στο “The Last O.G.” στην ερμηνεία του εδώ, σίγουρα αποδεικνύει ταλέντο).  Η σκηνοθεσία είναι και αυτή αδιάφορη, και ενώ ο Montiel προσπαθεί να μεταφέρει το κοινό του στο χάος του Hollywood ή στην ηρεμία που επικρατεί το βράδυ, αποτυχαίνει. Ακόμα και στο τέλος της ταινίας, που υποτίθεται ότι πρέπει να χαρούμε για τους πρωταγωνιστές μας, μένουμε εμβρόντητοι με το πόσο αδέξια και μη ρεαλιστικά εκφράζουν την αγάπη τους (ακόμα και το ρομάντζο στο “Twilight” δείχνει πιο πιθανό).

Ενώ γενικά ποτέ δεν σας έχουμε αποτρέψει από μία ταινία, ίσως το “The Clapper” να το αφήνατε στην άκρη προς το παρόν, και να το βλέπατε μόνο στην περίπτωση που έχετε ξεμείνει από επιλογές.

Πρώτη δημοσίευση: 20 Ιουλίου 2018, 12:06
Ενημέρωση: 20 Ιουλίου 2018, 12:06
Τίτλος:
The clapper (Επάγγελμα παλαμάκιας)
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
89
Εταιρία διανομής: 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos