Berlinale 17: "To Trainspotting 2 δεν είναι σίκουελ, αλλά... νεκροψία!"

O Γιούαν ΜακΓκρέγκορ και ο Ρόμπερτ –δεν μπλέκεις- Καρλάιλ ήταν απόντες, έτσι απλά. Ο Γιούεν Μπρέμερ ήταν συναχωμένος και βραχνιασμένος. Ο Τζόνι Λι Μίλερ χαλβάδιαζε –διακριτικά- με την νεαρή, τρυφερή Ρωσίδα συμπρωταγωνίστρια Άντζελα Νεντιάλκοβα. Τι έμεινε; Ο λαλίστατος Ντανι Μπόιλ που ευτυχώς το πήρε πάνω του και η συνέντευξη του «Trainspotting 2» στην φετινή Berlinale δεν κατρακύλησε από το (αναμενόμενο) stardom στο boredom.

Καταρχήν, Τ2 και όχι Trainspotting 2, ε; «Προσπαθούσαμε αρκετό καιρό να το ονμάσουμε διαφορετικά, διότι κανείς μας δεν το αντιμετωπίζει σαν sequel, αλλά σε κάθε νέο μίτινγκ με τους παραγωγούς, όταν αναφερόμαστε σε διαφορετικούς τίτλους, επικρατούσε νεκρική σιγή στο τραπέζι…», θυμήθηκε ο Ντάνι Μπόιλ για να απαντήσει με πνιχτά χαμόγελα (μαζί του και οι υπόλοιποι) στην ερώτηση: «Και αν σας κάνει μήνυση ο Τζέιμς Κάμερον για το Terminator 2;»: «Μα γιατί, εμείς θέλαμε να τιμήσουμε, με ομόφωνη απόφαση αυτό το σύγχρονο κινηματογραφικό αριστούργημα  από έναν εκ των κουφαίων σκηνοθετών της εποχής μας!», με ερμηνείες άνω του μετρίου, απ’όλους…

Δηλαδή, το σενάριο δεν αποτελεί την φυσική εξέλιξη της πορείας για τους πρωταγωνιστες του πρώτου φιλμ; «Και ναι και όχι. Διαβάσαμε αρχικά το Porno, το επόμενο μυθιστόρημα του Ίρβινγκ Ουέλς προσπαθώντας να το προσαρμόσουμε, αλλά δεν προχώρησε. Ώσπου ο σεναριογράφος μας (και μόνιμος συνεργάτης του Μπόιλ) Τζον Χοτζ, έγραψε ένα πιο προσωπικό κείμενο. Τότε όλοι κατάλαβαν ότ αυτό θα πρέπει να αποτελέσει την πρώτη ύλη και συμφώνησαν».

Πόσο άλλαξαν οι ίδιοι τα 20 χρόνια που μεσολάβησαν: «Εμείς πάνω κάτω έχουμε μεν μικρές αλλαγές, αλλά ο Ντάνι (Μπόιλ) είναι ο ίδιος και απαράλλακτος», σχολίασε ο Γιούεν Μπρέμερ. «Μη σας πω και με περισσότερες ιδέες και ενεργητικότητα, ενώ έχει έναν μοναδικό τρόπο να διεγείρει τον ενθουσιασμό μας. Παράλληλα, είναι και αναπάντεχα… οικονομικός: χρειάζεται πολύ λιγότερες λήψεις από κάθε άλλον σκηνοθέτη με τον οποίο έχω δουλέψει».

«Προσωπικά ελάχιστα έχω αλλάξει τον τρόπο που δουλεύω», αποκρίθηκε ο Ντάνι Μποιλ, «Με ενδιαφέρει τρομερά το σάουντρακ ενός φιλμ, το θεωρώ βασικό εργαλείο για να στηθεί μαζί τυ η ταινία. Επίσης, με έχουν εντυπωσιάσει ορισμένες μίνι κάμερες που θεωρώ ότι σταδιακά θα αλλάξουν τον τρόπο που κάνουμε σινεμά, αλλά αποδίδουν μια πολύ συγκκεριμένη αισθητική , με την οποία προσωρινά δεν έχω εξοικιωθεί».

«Πάντως», είχε τον τελευταίο λόγο ο Τζόνι Λι Μίλερ, «Όλα στο πρώτο φιλμ λειτούργησαν κάπως μαγικά, στην κατάλληλη στιγμή, το timing ήταν τέλειο.  Δεν υπήρχε λόγος να κάνουμε sequel, δεν μας ενδιέφερε. Αυτό είναι περισσότερο κάτι σαν… νεκροψία (post mortem ήταν η έκφραση που χρησιμοποίησε) στο «πτώμα».