Berlinale 17 - Ρίτσαρντ Γκιρ: "Άλλο πρόσφυγας, άλλο τρομοκράτης"

Ήταν απόλυτα φυσιολογικό και αναμενόμενο, η παρουσία του Ρίτσαρντ Γκιρ στην φετινή –πιο φτωχή από ποτέ σε λάμψη χολιγουντιανών σταρ- Berlinale, να αποτελέσει ένα από τα σημαντικότερα publicity γεγονότα τoυ φεστιβάλ.

Ο 68χρονος (είτε το πιστεύετε, είτε όχι!) σταρ είχε πιο πολυσύνθετη ατζέντα από την προώθηση του «Dinner» που σκηνοθετεί ο φίλος του Όρεν Μόβερμαν, μιας και την προηγούμενη ημέρα είχε φροντίσει (όπως ο Τζορτζ Κλούνεϊ στο παρελθόν) να συναντηθεί με την Άγκελα Μέρκελ και να συζητήσουν για την «τη σημερινή κατάσταση στο Θιβέτ και την προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων» (γνωστή η σχέση του Γκιρ με τον Βουδισμό), ενώ η κούβεντα πήγε και προς το προσφυγικό.

Φυσικά όμως η βασική αιτία της παρουσία του στο Λονδίνο (μαζί με τον Στιβ Κούγκαν και την Λόρα Λινεϊ) ήταν το «The dinner», η διασκευή του Όρεν Μόβερμαν («The Messenger», «Rampart», «Time Out of Mind») στο «Το Δείπνο» του Χέρμαν Κοχ. Ένα δείπνο σε ένα πολυτελές εστιατόριο μεταξύ δύο αδερφών (μαζί με τις συζύγους τους), ενός Γερουσιαστή με «ριζοσπαστικές» διαθέσεις να περάσει ένα ενοχλητικό νομοσχέδιο και ενός καλοβολεμένου τεχνοκράτη και παράλληλα αποκαλύπτεται το γεγονός πως οι γιοι τους έχουν διαπράξει ένα αποτρόπαιο έγκλημα.

Η συνέντευξη τύπου χρωματίστηκε κυρίως με ατάκες κατά του Προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ. Την αρχή έκανε με χαρακτηριστικό βρετανικό φλέγμα ο Στιβ Κούγκαν («Ναι, ο ήρωας που υποδύομαι πάσχει από ψυχική ασθένεια, αλλά σε σχέση με τον Πρόεδρο των Η.Π.Α., μοιάζει με ελαφρύ πονοκέφαλο»), για να συνεχίσει ο Γκιρ απαντώντας σε σχετική ερώτηση: «Όχι δεν θα πήγαινα σε δείπνο (Dinner) με παρόντα τον Ντόναλντ Τραμπ, αφήστε που δε νομίζω ότι θα ήμουν προσκεκλημένος» και να ολοκληρώσει ο ίδιος στο τελος της συνέντευξης τύπου τονίζοντας με έμφαση ότι «το απαράδεκτο που έκανε ο Τραμπ είναι ότι εξίσωσε τις λέξεις πρόσφυγας και τρομοκράτης. Οι πρόσφυγες είναι άνθρωποι που χρειάζονται βοήθεια και πρέπει να σταθούμε δίπλα τους, αντί να τους φοβόμαστε και να τους κακομεταχειριζόμαστε».

Λίγα λεπτά πιο πριν και οι τρεις πρωταγωνιστές του πάνελ είχαν ερωτηθεί για τις προκλήσεις που συνάντησαν στην ταινία. Ο Κούγκαν παραδέχθηκε ότι «υπήρχαν πολλές λέξεις, πολύς διάλογος στο σενάριο και έπρεπε σε όλον αυτόν τον όγκο να προσθέσω δυναμική, να τον κάνω ελκυστικό. Αφήστε που όταν δουλεύεις με τόσο ταλαντούχο καστ, είναι μεν εύκολο διότι υπάρχει δημιουργική αλληλεπίδραση, αλλά και ταυτόχρονα δύσκολο διότι πρέπει να είσαι συνέχεια στα «κόκκινα» για να μην υπολείπεσαι».

Η Λόρα Λίνεϊ αστειεύτηκε «Εντελώς συμπτωματικά, κάνω ένα φιλμ ανά δεκαετία με τον Ρίτσαρντ Γκιρ, οπότε όφειλα να είμαι συνεπής στο «ραντεβού» μας, να τσεκάρω πως πάνε τα πράγματα, η οικογένεια, όλα καλά…».

Η πρόκληση για τον Ρίτσαρντ Γκιρ: «Ο Όρεν (Μόβερμαν) μου είπε να μην διαβάσω το βιβλίο, αλλά να ωθήσω τον χαρακτήρα ενστικτωδώς. Η πρόκληση που αντιμετώπισα εγώ στον χαρακτήρα μου ήταν, επειδή ξεδιπλώνεται σχετικά αργά στο φιλμ, να τον διατηρήσω ζωντανό και ουσιώδη μέχρι να έρθουν οι «στιγμές» του…»