17ο ΦΝΘ: "Οι ναυτικοί ζουν παράλληλες ζωές με διαφορετικούς έρωτες"

Συνέντευξη Τύπου παραχώρησαν οι σκηνοθέτες Ευαγγελία Κρανιώτη (Εξωτικά, ερωτικά κτλ) και Μαξιμίλιαν Χάσλμπεργκερ (Οι ανθρωπιστές), στα πλαίσια του 17ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

Η Ευαγγελία Κρανιώτη μίλησε για το ντοκιμαντέρ της Εξωτικά, ερωτικά κτλ., το οποίο αναφέρεται στα εφήμερα πάθη γυναικών και ναυτικών. Η σκηνοθέτιδα, η οποία για τις ανάγκες των γυρισμάτων βρέθηκε ως μοναδική γυναίκα μέσα σε πλοία με ανδρικό πλήρωμα, μίλησε για την εμπειρία της: «Το να θέλω να μπω σε ένα πλοίο δεν ήταν κάτι που συνέβη αυτόματα. Όλο αυτό ξεκίνησε από μια έκθεση φωτογραφίας που είχα κάνει και αφορούσε σε φωτογραφίες ναυτών με πόρνες, ακόμη και παλιότερες που χρονολογούνταν το 1960. Έπειτα, μου γεννήθηκε η ανάγκη να αξιοποιηθεί ή να μεγαλώσει το ήδη υπάρχον αρχειακό υλικό. Κάπως έτσι βρέθηκα σε ένα πλοίο, μετά τα πλοία έγιναν πολλά, και ήμουν έτοιμη να ζήσω αυτήν την εμπειρία, με αρκετές εντάσεις αλλά και στιγμές μοναξιάς».

Σε ερώτηση για το πότε αποφάσισε να κάνει ταινία ένα θέμα το οποίο συγκέντρωνε για καιρό σε φωτογραφίες, η κ. Κρανιώτη εξήγησε: «Μόνο όταν βρήκα τον πρωταγωνιστή μου σε ένα πλοίο, εμπνεύστηκα να κάνω μια ταινία που θα ακολουθούσε μια γραμμική αφήγηση, που θα ήταν ένας διάλογος του καλλιτέχνη με την δουλειά του σε ένα άλλο επίπεδο». Απαντώντας σε ερώτηση για το εάν οι ναυτικοί ζουν σε έναν ρομαντικό κόσμο, η σκηνοθέτιδα τόνισε: «Αν και δεν βρισκόμαστε στον κόσμο του Νίκου Καββαδία, οι ναυτικοί μπορούν ακόμη και σήμερα να βιώσουν αντικειμενικά τη συνθήκη του να ζουν παράλληλες ζωές με διαφορετικούς, κάθε φορά, έρωτες».

Ολοκληρώνοντας τη συνέντευξη Τύπου, ο Μαξιμίλιαν Χάσλμπεργκερ μίλησε για το ντοκιμαντέρ του Οι ανθρωπιστές, το οποίο καταρρίπτει τα κοινωνικά ταμπού που αφορούν στη σεξουαλικότητα ανθρώπων με αναπηρία. Ο σκηνοθέτης επεσήμανε σχετικά: «Από την αρχή, επειδή η ταινία συνδυάζει το ντοκιμαντέρ με την μυθοπλασία κάτω από την θεματική της αναπηρίας και της σεξουαλικότητας, ήταν πρόθεσή μου να υπάρξει μια διαλεκτική σχέση με αυτή την κατηγορία ανθρώπων, που συχνά πέφτουν θύματα διακρίσεων». 

Αναφερόμενος στο κατά πόσο το ντοκιμαντέρ του ισορροπεί ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα, ο δημιουργός σημείωσε: «Πιστεύω ότι οι άνθρωποι βρισκόμαστε μέσα σε μια ‘’δίνη’’ που ισορροπεί μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας. Όσο καιρό εργάζομαι στο χώρο του ντοκιμαντέρ, παρατηρώ ότι υπάρχουν συζητήσεις για την αυθεντικότητα και την πραγματικότητα, καθώς και πεπαλαιωμένες απόψεις για το τι τελικά μπορεί να κάνει ένα ντοκιμαντέρ. Και δεν έχει σημασία τι είναι αλήθεια και τι είναι ψέμα, καθώς οι καθημερινές συνθήκες μας αναγκάζουν να υποκρινόμαστε συνεχώς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το γεγονός πως όταν το κοινό δει μια κάμερα, στρέφεται κατευθείαν σε αυτή».

Σε ερώτηση για το πώς αποφάσισε να μιλήσει για τη σχέση μεταξύ σεξουαλικότητας και αναπηρίας, ζήτημα που κάποτε θεωρούνταν ταμπού, ο κ. Χάσλμπεργκερ υπογράμμισε: «Ο κόσμος, ειδικά στις δυτικές κοινωνίες αλλάζει άποψη πάνω σε αυτό το ζήτημα. Σιγά σιγά, αλλά σταδιακά σημειώνεται πρόοδος, γι’ αυτό και κάθε κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση –ακόμη και αυτό το ντοκιμαντέρ- είναι ένα βήμα παραπάνω».