Γαλλόφωνο 18: "Μαύρος φάκελος" - Κριτική

Δημοσίευση: 30 Μαρτίου 2018, 04:19
Συντάκτης:

Ο Γαλλικός κινηματογράφος έχει μία φυσική άνεση στο θρίλερ μυστηρίου. Το έχει αποδείξει πολλές φορές, με αξιομνημόνευτες δημιουργίες. Είναι λες και οι Γάλλοι δημιουργοί έχουν ένα πηγαίο ταλέντο σε αυτό το στυλ ταινιών, αλλά μερικές φορές υπάρχουν κι εξαιρέσεις... Στο φιλόδοξο, λοιπόν, νέο θρίλερ μυστηρίου του Erik Zonca, ένα καστ υψηλών προσδοκιών συγκεντρώνεται, για τη μεταφορά στη μεγάλη οθόνη ενός από τις ιστορίες του Ισραηλινού συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων, Dror Mishani.

Στην ταινία, ο Vincent Cassel, ως Francois Visconti, υποδύεται έναν αστυνόμο με πρόβλημα αλκοολισμού, χωρισμένο και με προβληματική σχέση με τον γιο του. Όταν αναλαμβάνει να εξιχνιάσει την υπόθεση της εξαφάνισης ενός έφηβου αγοριού, θα γνωρίσει τον δάσκαλό του στο σχολείο, Yann Belaile (Romain Duris), ο οποίος μένει στο ίδιο κτήριο με την οικογένεια του παιδιού και παρουσιάζεται ιδιαιτέρως πρόθυμος να βοηθήσει στην έρευνα, σε σημείο να δημιουργεί υποψίες, αλλά και την αίσθηση πως γνωρίζει περισσότερα από όσα παραδέχεται. Ο Visconti, παράλληλα με το δικό του προσωπικό οικογενειακό δράμα, συμπονά την μητέρα του εξαφανισμένου αγοριού Solange, στον ρόλο της οποίας βρίσκεται η εξαιρετική Sandrine Kiberlain, και προσπαθεί να βρει τη λύση σε ένα μυστήριο, που όσο περισσότερος καιρός περνά, τόσο πιο περίπλοκο αποδεικνύεται.

Ο Μαύρος Φάκελος (Fleuve Noir) έχει όλα τα εφόδια για να απογειωθεί, όμως η υπερβολική φιλοδοξία του σκηνοθέτη της, ο οποίος συνυπογράφει και το σενάριο, καταλήγει να την κάνει μία πληθωρική φλυαρία, τύπου NCIS με προβλέψιμο plot twist. Όπως πολλές φορές έχει αποδειχθεί στο παρελθόν, όσο καλό κι αν είναι το cast, το σενάριο έχει τον τελευταίο λόγο στην επιτυχία ή την αποτυχία μίας παραγωγής. Το τρίπτυχο Cassel-Duris-Kiberlain δένει εξαιρετικά μεταξύ του, και οι ερμηνείες τους, ιδίως της Kiberlain, είναι από τους λίγους λόγους να επιλέξει κανείς την ταινία. Το σαθρό σημείο της, όμως, βρίσκεται στο σενάριο, πάνω στο οποίο βαδίζουν οι ηθοποιοί. Ενώ η ταινία ξεκινά με μεγάλο ενδιαφέρον, και διατηρεί έναν ζωηρό ρυθμό, που εντείνει τον αέρα μυστηρίου, χτίζοντας την πλοκή, πολύ γρήγορα προδίδεται η υπερβολική του φιλοδοξία. Η συγκέντρωση πολλών ετερόκλητων στοιχείων, στη λογοτεχνία λειτουργεί καλύτερα, μιας και υπάρχει ο απαραίτητος χώρος ώστε αυτά να αναπνεύσουν και να αναλυθούν όπως πρέπει. Η αμετροέπεια, όμως της ταινίας του Zonca ξεκινά να κουράζει, κυρίως από το δεύτερο μισό της, όπου η πλοκή έχει πάρει μία πορεία, την οποία βιάζεται ο σκηνοθέτης να αλλάξει. Οι πολλές όμως αυτές αλλαγές, αντί να εντυπωσιάζουν, καταλήγουν να κάνουν την ιστορία να ασθμαίνει.

Ενώ θα έπρεπε να δοθεί η πρέπουσα σημασία και στην ψυχοσύνθεση των πρωταγωνιστών, αυτό φαίνεται να λησμονείται, και να επιλέγεται μία πιο επιδερμική εξέταση. Έτσι, ενώ θα περιμέναμε να εμβαθύνει η προσοχή στις σχέσεις και στην αλληλεπίδραση των ηρώων μεταξύ τους, αυτό σαν να ξεχνιέται στο τέλος. Εν ολίγοις, η δημιουργία του Zonca είναι ένα φιλόδοξο εγχείρημα, που κάπου όμως χάνει την εστίασή του και το νόημα, από την υπερβολική προσπάθεια για πολυπλοκότητα.

4 / 10

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
1 ημέρα

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos