Μικρό λουλούδι

Σύνοψη: Η ζωή ως ζευγάρι, ο έρωτας, η οικογένεια είναι η όμορφη καθημερινότητα του José (Daniel Hendler) και της Lucie (Vimala Pons), μέχρι τη μέρα που αρχίζουν να πλήττουν. Η Lucie συμβουλεύεται έναν ψυχίατρο (Sergi López) για να σώσει τη σχέση τους. Ο José πηγαίνει να δει τον Jean-Claude (Melvil Poupaud), τον γείτονά τους. Μαζί ξεκινούν μια νέα θεραπεία: κάθε Πέμπτη πίνουν, χορεύουν και ο πρώτος δολοφονεί τον δεύτερο: η νέα συνταγή για την ευτυχία!

Κριτική: Μετά το στιβαρό πολιτικό θρίλερ “Argentina, 1985”, το οποίο έφτασε μέχρι τις υποψηφιότητες για το φετινό Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, ο Αργεντίνος σκηνοθέτης Santiago Mitre στρέφει την κάμερα και το ενδιαφέρον του στα politics των ερωτικών σχέσεων με το “Petite Fleur”.

Πρωταγωνιστής αυτής της μαύρης κωμωδίας, με έντονο το σουρεαλιστικό στοιχείο, είναι ο Αργεντίνος José, κομίστας στο επάγγελμα, ο οποίος μετακομίζει από τη γενέτειρά του σε μια αδιάφορη πόλη της Γαλλίας, για να αναλάβει τον επανασχεδιασμό του λογοτύπου μια εταιρείας ελαστικών. Όταν απολυθεί, λίγο καιρό αφότου η σύντροφός του, Lucie, φέρει στον κόσμο την κόρη τους, ο José αναλαμβάνει την ανατροφή του μωρού κι εκείνη πιάνει δουλειά σε μια τοπική εφημερίδα. Με τους συνήθεις ρόλους ανεστραμμένους, ο José βουλιάζει σιγά σιγά στην απάθεια, ενώ η Lucie δουλεύει όλη μέρα και αρχίζει να έχει υπαρξιακές αναζητήσεις.

Κι ο Mitre, για να μας δείξει το τέλμα της σχέσης τους, αποφασίζει να δώσει κυριολεκτική υπόσταση στην έννοια της «δολοφονικής» ρουτίνας, βάζοντας τον José να ξεπαστρεύει ξανά και ξανά τον υπερόπτη, εκκεντρικό και πλούσιο γείτονά τους, τον οποίο γνωρίζει όταν πάει να του ζητήσει ένα φτυάρι. Το πώς και το γιατί ο γείτονας επανέρχεται κάθε φορά στη ζωή δεν αφορά τον Mitre. Είναι μια συνθήκη την οποία καλείται να δεχτεί ο θεατής για να αφεθεί σε αυτή την ατμοσφαιρική, ενίοτε σπαρταριστή κι εν τέλει ελαφρώς άνιση εξέταση των προκλήσεων που καλείται να αντιμετωπίσει κάθε ζευγάρι όταν τα μέλια περάσουν κι η καθημερινότητα, μαζί με τις υποχρεώσεις της, ξεκινά να διαβρώνει τον δεσμό και να σκοτώνει τον ενθουσιασμό.

Και δεν είναι τυχαίο που ο José στρέφεται στον φόνο κι η Lucie στην ψυχανάλυση, καθώς πολλοί άνδρες προτιμούν να βρουν εναλλακτικούς τρόπους να ξεσπούν τον θυμό ή τη σύγχυσή τους από το να πάνε και να φανερώσουν τα εσώψυχά τους σ’ έναν ειδικό. Πόσο μάλλον όταν αυτός έχει τη μορφή του Sergi López, τον οποίο θα αναγνωρίσετε από τον ρόλο του ως μισητού στρατηγού του Φράνκο στον «Λαβύρινθο του Πάνα» και εδώ δίνει μία εξαιρετικά μπριόζικη εκδοχή ενός εναλλακτικού ψυχοθεραπευτή που σύντομα θα τραβήξει το ανθρωποκτόνο μένος του José. Όλο το καστ υπηρετεί εξαιρετικά το όραμα του Mitre, αλλά ο López και ο Melvil Poupaud, στον ρόλο του γείτονα, κλέβουν την παράσταση από το πρωταγωνιστικό ζευγάρι.

Κι εκεί έγκειται το μειονέκτημα του εγχειρήματος του Mitre: σε νοιάζει περισσότερο τι θα συμβεί με τους δευτεραγωνιστές του, παρά το εάν θα καταφέρουν ο José και η Lucie να παραμείνουν μαζί.