A haunting in Venice

Ο θρυλικός ντετέκτιβ Ηρακλής Πουαρό (Kenneth Branagh) έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση και ζει στην απόκοσμη, μεταπολεμική Βενετία.

Όλα αλλάζουν όταν τον επισκέπτεται η Ariadne Oliver (Tina Fey), η πιο διάσημη συγγραφέας μυστηρίου, που ισχυρίζεται ότι έχει κάτι να μοιραστεί μαζί του και του υπόσχεται ότι δεν πρόκειται για έγκλημα.

Ο Πουαρό παρασύρεται και συμμετέχει σε μία σεάνς με φόντο ένα παρηκμασμένο, στοιχειωμένο παλάτι που ανήκει στη διάσημη τραγουδίστρια όπερας Rowena Drake (Kelly Reilly).

Όταν ένας από τους συμμετέχοντες βρεθεί δολοφονημένος, όλοι θεωρούνται ύποπτοι και ο Βέλγος ντετέκτιβ βυθίζεται σε έναν νοσηρό κόσμο που κρύβει πολλά μυστικά.

O Kένεθ Μπράνα επιστρέφει με την τρίτη του εκδοχή στην πίστα της κινημαρτογραφικής μεταφοράς διηγημάτων της Άγκαθα Κρίστι, πολύ πιο ατμοσφαιρικός από κάθε άλλη φορά, πάσχοντας όμως στην εξέλιξη του μυστηρίου. 

Και αυτός είναι ο λόγος που χάνει εδώ μια ευκαιρία να στήσει ένα αυθεντικό βενετσιάνικο γοτθικό θρίλερ μυστηρίου που θα σε συναρπάσει μέχρι το τέλος. Φωτίζει τεκταινόμενα και πρωταγωνιστές με αποπροσανατολιστική καθαρότητα και ένα απόκοσμο φως που συνδράμει στο μεταφυσικό μυστήριο που πραγματεύεται from the start το φιλμ που ενσωματώνει ιστορίες φαντασμάτων και καταφέρνει να δημιουργήσει μια ελκυστική ατμόσφαιρα και μέχρις εκεί, όλα καλά. Και υποσχόμενα. 

Όμως, το μέτριο και ελάχιστα λαμπερό (και ταλαντούχο) καστ -που γίνεται και miscast σε κάποιους ρόλους-, οι πολύ βολικά τοποθετημένες ανατροπές στην εξέλιξη της ιστορίας και η πολύ λεπτομερής αλλά και με την αίσθηση του επιτηδευμένου mise en scene εγκλωβίζουν τελικά το "Μυστήριο στη Βενετία". Δεν βοηθούν η ταινία να ξεδιπλώσει τις θεωρητικές αρετές της και να κουμπώσει αρμονικά όσα επιμέρους στοιχεία της έδειχναν υποσχόμενα.