"Painkiller': Αργό, καλοδουλεμένο δράμα

Σύνοψη: Το δράμα αυτό ξεσκεπάζει τα αίτια της επιδημίας των οπιοειδών στην Αμερική, ακολουθώντας τους δράστες, τα θύματα και μια ερευνήτρια που ψάχνει την αλήθεια.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Elsbeth" season 1: Απενοχοποιημένα camp

Άποψη: Το Painkiller του Netflix και των Micah Fitzerman-Blue και Noah Harpster (A Beautiful Day in the Neighborhood) ξεκινά κάθε επεισόδιο από τα έξι συνολικά με ένα έξυπνο εύρημα. Ο πραγματικός γονιός ενός παιδιού που έχασε την ζωή του από υπερβολική δόση του παυσίπονου OxyContin της Purdue Pharma μας ενημερώνει στην αρχή του επεισοδίου για τον άνθρωπο που έχασε αλλά και για το ότι η σειρά ναι μεν έχει αλλάξει πολλά ονόματα, τοποθεσίες, διαλόγους αλλά ότι ο θάνατος και ο πόνος που βίωσαν από αυτόν είναι πραγματικός.

Η σειρά ξεδιπλώνει την ανάμιξη της οικογένειας Sackler, όπως αυτή αποτυπώθηκε στο άρθρο του New Yorker, «The Family that Built an Empire of Pain» καθώς και στο «Pain Killer: An Empire of Deceit and the Origin of America’s Opioid Epidemic», μια οικογένεια που έκανε πολλούς να την θεωρήσουν την χειρότερη οικογένεια στην Αμερική.

Ο Matthew Broderick, σε ένα τρομερό comeback, με μια από τις καλύτερες ερμηνευτικές στιγμές της καριέρας του, υποδύεται τον Richard Sackler και η επίσης πολύ καλή Uzo Aduba (Orange is the New Black) την δικηγόρο που αναμειγνύεται στην υπόθεση.

Τα θύματα είναι σε προτεραιότητα, οπότε την ιστορία την βλέπουμε μέσα από αυτό το πρίσμα, από την ιστορία της οικογένειας μέχρι την κίνηση για την διερεύνηση της υπόθεσης και της απόδοσης ευθυνών. Ίσως σε αυτό πάσχει.

Ότι δεν ερχόμαστε με ένα τύπου Succession στον κόσμο των φαρμάκων και των dealers ναρκωτικών στην ουσία, αλλά με ένα αρκετά υποτονικό δράμα, με ωραίες στιγμές και κάποιες κωμικές ενέσεις αλλά και έντονους διαλόγους που όμως στο σύνολο δεν κρατά τόσο πολύ το ενδιαφέρον όσο θα μπορούσε και μέσα σε έξι μόλις επεισόδια ήδη υπάρχει αίσθηση κόπωσης.

Ίσως δεν εστιάζει τόσο όσο θα έπρεπε στο κομμάτι της αστυνομικής έρευνας και αποκάλυψης και έτσι χάνει τον παράγοντα αγωνία και γρήγορη δράση και μετατρέπεται σε πιο αργό δράμα, που ωστόσο χάρη στις ερμηνείες και στις σχέσεις που διαμορφώνονται μεταξύ των ηρώων, δεν απογοητεύει.