"Lessons in chemistry": Η χημικός και η χημεία του έρωτα

Σύνοψη: Στην Καλιφόρνια του 1960, η Ελίζαμπεθ Ζοτ αδυνατεί να αναγνωριστεί ως χημικός μέσα στο ανδροκρατούμενο περιβάλλον στο οποίο εργάζεται. Η σχέση της με τον φιλόδοξο και ανοιχτόμυαλο χημικό, Κάλβιν Έβανς, θα διακοπεί απρόβλεπτα και με μεγάλο πόνο, ενώ λίγο μετά η ίδια θα απολυθεί από το Ινστιτούτο Ερευνών στο οποίο εργάζεται.

ΣΧΕΤΙΚΑSteve! (Martin): A Documentary in 2 Pieces

Ωστόσο, η Ελίζαμπεθ θα βρει την δύναμη να σταθεί στα πόδια της και, μάλιστα, θα δείξει σε όλες τις γυναίκες πως πρέπει να το κάνουν και οι ίδιες. Και όλα αυτά μέσα από μία εκπομπή μαγειρικής.

Σύνοψη: Η Μπρι Λάρσον δεν μας έχει συνηθίσει σε ρόλους τηλεοπτικούς, πέρα από κάποιες εμφανίσεις σε συγκεκριμένες σειρές και την συμμετοχή της στο “United States of Tara”. Να, όμως, που η συνθήκη βρέθηκε για να την δούμε με ρόλο πρωταγωνιστικό, σε ένα concept που υποστηρίζει την δυναμική της προσωπικότητα και παράλληλα απαιτεί και κάποια ευαισθησία.

Η Μπρι Λάρσον ανταπεξέρχεται και στις δύο προϋποθέσεις με ευκολία, χτίζοντας το πορτρέτο μιας γυναίκας αποφασισμένης να διατηρήσει την αυταξία της, ενάντια σε κάθε πατριαρχικό κατάλοιπο που προσπαθεί να την υποβαθμίσει. Η προσωπικότητα που ενσαρκώνει, εμπνευσμένη από την Μπόνι Γκάρμους για το ομώνυμο βιβλίο της, αν και φαίνεται σαν μια αποστειρωμένη χημικός, αφοσιωμένη στην δουλειά της, δεν αποφεύγει να υποδεχθεί τον έρωτα, ούτε να αφεθεί στα κύματά του.

Αντιθέτως, αναγνωρίζει τον έρωτα όταν τον βλέπει και ως χημικός δεν αρνείται την χημεία που υπάρχει. Την ίδια χημεία ευτυχώς βλέπουμε και εμείς ανάμεσα στην Λάρσον και τον συμπρωταγωνιστής της, Λιούις Πούλμαν, καθώς οι δυο τους τα βρίσκουν στις σκηνές τους και σαν πραγματικοί εραστές αποδεικνύουν πως η σύνδεσή τους είναι αυθεντική.

Η αληθοφανής σχέση τους, βέβαια, δεν είναι η μόνη που κάνει το “Lessons in Chemistry” να είναι μία αξιοπρόσεκτη σειρά. Ο εφτά-φορές υποψήφιος για Έμμυ, Λι Άισενμπεργκ (“WeCrashed”), έχει στήσει μία σειρά εποχής που βλέπεται ευχάριστα και με υπόθεση που ρέει χωρίς δυσκολία, εκμεταλλεύοντας στο έπακρο τα cliffhangers του ώστε να περιμένεις κάθε φορά με αγωνία το επόμενο επεισόδιο.

Σε κοινωνικό επίπεδο, τα σχόλια του, αν και δεν είναι τόσο εκλεκτά όσο του “Mad Men” που διαδραματιζόταν την ίδια περίοδο, βρίσκουν στόχο, ιδίως όταν προέρχονται από την Λάρσον. Φυσικά, για ένα period piece όπως αυτό, είναι αναπόφευκτη αυτού του είδους η κριτική, όμως γίνεται σε ελαφρύ πλαίσιο όσο ελαφριά είναι και η ιστορία.

Συνολικά, τα τρία πρώτα επεισόδια σε καλούν να αφοσιωθείς και για τα υπόλοιπα, και με μία σχετική αγωνία θα λέγαμε για την επιτυχημένη περσόνα στην οποία θα μετατραπεί η Λάρσον σε λίγα επεισόδια. Και ανυπομονούμε από τώρα για τα μαθήματα που θα μας δώσει.