Νύχτες Πρεμιέρας 12: "VHS" - Review

VHS (6 / 10)

Μια ομάδα τυχοδιωκτών προσλαμβάνεται από έναν άγνωστο για να διαρρήξει ένα απομονωμένο σπίτι αναζητώντας μια σπάνια βιντεοκασσέτα. Όταν όμως τα καταφέρνουν, ανακαλύπτουν πολύ περισσότερα απ’ όσα θα ήθελαν...

Μπορεί τα ψηφιακά μέσα να έχουν αντικαταστήσει την πάλαι ποτέ κυρίαρχη βιντεοκασσέτα, αλλά η τελευταία φαίνεται πως ακόμα τροφοδοτεί με θέματα και αισθητική την ποπ κουλτούρα. Διότι αν υπάρχει ένα συμπέρασμα που μπορούμε να εξάγουμε από το τελευταίο κινηματογραφικό found footage πόνημα του σκηνοθετικού κουαρτέτου των Radio Silence και των φίλων τους, αυτό έχει σίγουρα να κάνει με την «κάντο μόνος σου» φιλοσοφία που κληροδότησε το Blair Witch Project/1998 και τα παράγωγά του.

Εδώ λοιπόν έχουμε να κάνουμε με μια ανθολογία έξι ιστοριών τρόμου, που καταφέρνει να δώσει πνοή στο είδος του οποίου οι σεναριακές επαναλήψεις έχουν εδώ και καιρό κουράσει. Αν ιδίως ξεπεράσετε τη ναυτία της κουνημένης κάμερας και πραγματικά μπείτε στην ατμόσφαιρα της ταινίας, το σενάριο σας επιφυλλάσει αρκετές φοβέρες και ανατριχίλες. Σατανικά πλάσματα, μυστήριες μαντείες, ψυχοπαθείς δολοφόνοι και μεταφυσικές εμπειρίες κατοικούν στις ιστορίες που θα παρακολουθήσετε και που μοιάζουν σαν το home video που κατέληξε στη φρίκη, σαν μια άρρωστη εκδοχή των πιο αστείων αμερικάνικων βίντεο.

Παράλληλα το φιλμ γίνεται επίκαιρο σχόλιο για τη μανία των νέων ανθρώπων να κινηματογραφούν τον εαυτό τους, μια εμμονική youtube (ή youporn) φαντασίωση που φαίνεται να έχει κυριεύσει την εποχή μας και που συμβαδίζει με τη σύγχρονη τεχνολογική εξέλιξη. Την ίδια στιγμή το V/H/S καταφέρνει να προσαρμόσει την παράδοση των κλασικών ανθολογιών τρόμου - π.χ. του Black Sabbath/1963 (I tre volti della paura) του Μάριο Μπάβα – στον 21ο αιώνα διατηρώντας αμείωτο τον παράγοντα του φόβου, εισάγοντας ωστόσο μια πιο ρεαλιστική, σε πρώτο πρόσωπο, προσέγγιση και πάνω απ’ όλα διαπερνώντας με έξυπνο τρόπο τις συμβάσεις διαφορετικών subgenres και συνδυάζοντας αντιθετικούς χαρακτήρες.

Δεν είναι φυσικά ταινία στην οποία θα αναζητήσετε κινηματογραφική τελειότητα και όπως συχνά συμβαίνει σε τέτοιες ταινίες, το σενάριο είναι άνισο. Πρόκειται ωστόσο για φιλμ με προφανή σκοπό, που θέλει να σας κάνει να πηδήξετε από τη θέση σας όσο το δυνατόν περισσότερο και ομολογουμένως τα καταφέρνει μια χαρά στη σκοτεινή αίθουσα αλλά υποθέτω και στο σπίτι σας αν σβήσετε τα φώτα και ανοίξτε την ένταση του ήχου.

Μιχάλης Κωνσταντέλλης