Berlinale 13: "Prince Avalanche" - REVIEW

Prince Avalanche (7/10)

Eναλλακτικό road trip

Το Prince Avalance ήταν μια από τις πολυαναμενόμενες ταινίες στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου και όπως αποδείχτηκε, όχι αδίκως. Ο Εμίλ Χίρς (aka η πιο αδύνατη εκδοχή του Τζάκ Μπλάκ) έκανε την προϋπηρεσία του στη φύση στο Into The Wild και στο Prince Avalance επανέρχεται στο «φυσικό» του περιβάλλον με τρομερή άνεση και μαζί με τον Πόλ Ράντ αποτελούν το τέλειο δίδυμο για το φακό του σκηνοθέτη Ντέιβιντ Γκόρντον Γκρίν.

Καλογυρισμένα πλάνα, εξαιρετική φωτογραφία από τον Τίμ Όρ και σάουντρακ από Explosions in the sky αποκλειστικά για την ταινία, το Prince Avalance μας ταξιδεύει σε ένα εναλλακτικό «road trip» δύο εργατών που σχεδιάζουν γραμμές στο δρόμο κάπου στο Τέξας. Ο σκηνοθέτης στο πλαίσιο της low budget παραγωγής επέλεξε να τοποθετήσει τους πρωταγωνιστές του περίπου μια εικοσαετία πρίν, δίνοντάς τους έτσι τη δυνατότητα να είναι απομονωμένοι στην εξοχή του Τέξας (στο Bastrop για την ακρίβεια), χωρίς τη βοήθεια της τεχνολογίας με τους έξω.

Έτσι είχε τη δυνατότητα να επικεντρωθεί στη σχέση μεταξύ των δύο ηρώων του, τις συζητήσεις, τις συγκρούσεις, τα «καφριλίκια» τους, χωρίς να μπορούν να «ξεφορτωθούν» ο ένας τον άλλο. Μια πολύ ανθρώπινη προσέγγιση από μια ταινία της οποίας τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν σε μόλις... 16 ημέρες...

Eιρήνη Κατσαρά

(Φωτό: Ειρήνη Κατσαρά, Βίκυ Μοσχονησιώτου)